کمک آنلاین

خیریه شعف

مفاتیح الجنان آنلاین شعف

کتاب مفاتیح الجنان خیریه شعف

باب اول: ادعیه
باب دوم: اعمال سال
باب سوم: زیارات
ملحقات مفاتیح الجنان
رساله باقیات الصالحات
    آداب زیارت
    آداب زیارت بسیار است، در این فصل به بیان چند مورد اکتفا مى‏شود: اوّل: انجام غسل، پیش از بیرون رفتن‏ براى سفر زیارت. دوم: ترک کلام بیهوده و لغو و مخاصمه و مجادله در راه. سوم: غسل کردن براى زیارت هر یک از امامان، و نیز اینکه بخواند دعاى وارد، درباره آن را و آن دعا در اول زیارت وارث بیاید. چهارم: طهارت از حدث‏ کبرى و صغرى. پنجم: پوشیدن جامه‏هاى پاک و پاکیزه و نو، و سفید بودن رنگ آن نیکوست. ششم: گامها را به دقت‏ رفتن به روضه مقدّسه کوتا برداشتن و به آرامى و وقار حرکت کردن، و خاضع و خاشع بودن، و سر به زیر انداختن، و به بالا و اطراف خود التفات نکردن. هفتم: خشبو نمودن خود، در غیر زیارت امام حسین علیه السّلام. هشتم: زبان را به دقت رفتن به حرم مطّهر به ذکر و تکبیر و تحمید و تسبیح و تهلیل مشغول ساختن، و به صلوات فرستادن بر محمّد و آل محمّد علیهم السّلام دهان را معطّر کردن. نهم: ایستادن بر در حرم شریف و درخواست اذن دخول و سعى در تحصیل رقّت قلب و خضوع و شکستگى خاطر با کمک تصوّر و فکر در عظمت و جلالت قدر صاحب آن مرقد منوّر، با توجه به این نکته که صاحب قبر ایستادن او را مى‏بیند، و کلام او را، مى‏شنود و سلام او را جواب مى‏دهد، چنان‏که در وقت خواندن اذن دخول به همه این واقعیات گواهى مى‏دهد، و تدبّر نماید در محبّت و لطفى که ایشان به شیعیان و زائران خود دارند و تأمّل کند در خرابیهاى حال خود و مخالفتهایى که با آن بزرگواران کرده، و دستورهاى زیادى که از ایشان عمل نکرده و آزارها و اذیتهایى که از او به ایشان یا خاصان و دوستان آن بزرگواران رسیده‏ که بازگشت نتیجه همه این اعمال، آزردن ایشان است، و اگر به حقیقت و راستى، در وضع خود بنگرد، قدمهایش از رفتن‏ باز بایستد، و قلبش هراسان، و چشمش گریان شود، و این روح تمام آداب است. در اینجا مناسب است اشعار سخاوى و روایت را که علامه مجلسى در کتاب بحار الانوار از عیون المعجزات نقل کرده ذکر کنیم، اما اشعار سخاوى که در حال زیارت تمثّل به آنها شایسته است این است:
    قَالُوا غَدا نَأْتِی دِیَارَ الْحِمَى وَ یَنْزِلُ الرَّکْبُ بِمَغْنَاهُمُ
    گفتند فردا به سرزمین قرق شده مى‏رسیم و کاروان به دولت‏سراى آنان بار اندازد
    فَکُلُّ مَنْ کَانَ مُطِیعا لَهُمْ أَصْبَحَ مَسْرُورا بِلُقْیَاهُمُ
    پس هرکه فرمانبردار ایشان بوده بدیدارشان شادمان گردد
    قُلْتُ فَلِی ذَنْبٌ فَمَا حِیلَتِی بِأَیِّ وَجْهٍ أَتَلَقَّاهُمُ
    گفتم چاره من گنهکار چیست و با چه رویى ایشان را دیدار کنم
    قَالُوا أَ لَیْسَ الْعَفْوُ مِنْ شَأْنِهِمْ لا سِیَّمَا عَمَّنْ تَرَجَّاهُمُ
    گفتند مگر عفو شیوه آنان نیست به خصوص از کسى‏که به آنان امید بست
    فَجِئْتُهُمْ أَسْعَى إِلَى بَابِهِمْ أَرْجُوهُمُ طَوْرا وَ أَخْشَاهُمُ
    به محضرشان آمدم و به درگاه‌شان شتافت یک بار به آنان امید دارم و بار دیگر ترس و بیم از آنها
    و نیز شایسته است متمثل شود به این اشعار:
    هَا عَبْدُکَ وَاقِفٌ ذَلِیلٌ بِالْبَابِ یَمُدُّ کَفَّ سَائِلٍ
    قَدْ عَزَّ عَلَیَّ سُوءُ حَالِی مَا یَفْعَلُ مَا فَعَلْتُ عَاقِلٌ
    یَا أَکْرَمَ مَنْ رَجَاهُ رَاجٍ عَنْ بَابِکَ لا یُرَدُّ سَائِلٌ
    و هم بگوید:
    شاها چو تو را سگى بباید گر من شوم آن سگ تو شاید
    هستم سگکى ز حبس جسته بر شاخ گل هوات بسته
    خود را به خودى کشیده از جل پیش تو کشیده از سر ذل
    افکن نظرى بر این سگ خویش سنگم مزن و مرانم از پیش
    و اما آن روایت شریف به روایت مجلسى: وقتى ابراهیم جمّال که یکى از شیعیان بود، مى‏خواست خدمت على بن یقطین‏ برسد، از باب اینکه ابراهیم ساربان بود، و على بن یقطین وزیر هارون الرشید، و از نظر ظاهر، شأن ابراهیم نبود که در مجلس وزیر مملکت‏ وارد شود، او را راه نداد!! اتّفاقا در‌‌ همان سال على بن یقتین به حج مشرّف شد، خواست در شهر مدینه خدمت حضرت موسى بن‏ جعفر علیه السّلام برسد، حضرت او را بار نداد، روز بعد آن حضرت را در بیرون خانه ملاقات کرد، عرضه داشت: اى سیّد من، تقصیر من چه بوده که مرا بار ندادید؟ فرمود: به خاطر اینکه برادرت ابراهیم جمّال را بار ندادى و خدا ابا فرموده از اینکه سعى تو را قبول‏ کند، مگر بعد از آنکه ابراهیم تو را عفو کند. على بن یقطین گفت: گفتم: اى سیّد و مولاى من در این وقت ابراهیم را کجا ملاقات‏ کنم، من در مدینه و او در کوفه است؟ فرمود: هرگاه شب برسد تنها به بقیع برو، بى‏آنکه از اصحاب و غلامان تو کسى خبردار شود، در آنجا شترى زین کرده خواهى دید، آن ش‌تر را سوار مى‏شوى و به کوفه مى‏روى، شب به بقیع رفت، بر آن ش‌تر سوار شد به اندک زمانى به خانه ابراهیم جمّال رسید، ش‌تر را خوابانید، و در زد، ابراهمى گفت کیستى؟ گفت على بن یقطینم، ابراهیم‏ گفت: على بن یقطین بر در خانه من چه مى‏کند؟! فرود بیا بیرون که امر من عظیم است و او را سوگند داد که اذن ورود دهد، چون داخل خانه ابراهیم شد، گفت: اى ابراهیم آقا و مولا، از اینکه عمل مرا قبول نماید ابا فرموده، مگر آنکه تو از من بگذرى! ابراهیم گفت غفر الله لک [خدا تو را بیامرزد]، پس على بن یقطین صورت خود را بر خاک گذاشت و ابراهیم را قسم‏ داد که پاى روى صورت من بگذار و صورتم را زیر پایت بمال، ابراهیم امتناع کرد، على بن یقطین او را قسم داد که چنین کند. ابراهیم پا به صورت على بن یقطین گذاشت، و روى او را زیر پاى خود مالید و على بن یقطین مى‏گفت: «اللهم اشهد» [خدایا گواه باش] سپس بیرون آمد و سوار بر آن مرکب شد و‌‌ همان شب به مدینه بازگشت، و ش‌تر را بر در خانه حضرت موسى بن جعفر علیه السّلام‏ خوابانید، آنگاه حضرت او را اذن داد که بر آن جناب وارد شود، و حضرت کار او را قبول فرمود. از دقّت در این خبر معلوم‏ مى‏شود که حقوق برادران دینى تا چه اندازه پر اهمیّت است! دهم: بوسیدن عتبه عالیه و آستانه مبارکه است، و شیخ شهید فرموده: اگر زیارت کننده سجده کند و نیّتش این باشد، که خدا را به شکرانه اینکه مرا به این مکان رسانده، سجده‏ مى‏کنم بهتر است. یازدهم: مقدّم داشتن پاى راست به وقت وارد شدن، و مقدّم داشتن پاى چپ به وقت بیرون‏ آمدن، مانند ورود به مساجد و خروج از آنها، دوازدهم: رفتن به نزد ضریح مطهّر، به طورى که بتواند خود را به آن بچسباند، و توهّم آن‏که دور ایستادن ادب است وهم است؟ زیرا تکیه کردن بر ضریح و بوسیدن آن، در آثار وارد شده است‏ سیزدهم: در وقت زیارت پشت به قبله و ایستادن رو به قبر منوّر و ظاهرا این ادبت مختصّ به معصوم است، چون از خواندن‏ زیارت فارغ شد، گونه راست را به ضریح بگذارد و به حال تضرّع دعا کند، سپس گونه چپ را بگذارد و خدا را به حق صاحب‏ قبر بخواند که او را از اهل شفاعت آن بزرگوار قرار دهد و در دعا مبالغه و اصرار ورزد، آنگاه به سمت سر مطهّر برود، و رو به قبله‏ بایستد و دعا کند. چهاردهم: ایستادن در وقت خواندن زیارت البته اگر عذرى از ضعف و دردکمر و درد پا و غیر آنها ندارد پانزدهم: گفتن تکبیر به هنگام دیدن قبر مطّهر، پیش از شروع زیارت، در روایتى آمده: هرکه پیش روى امام علیه السّلام تکبیر گوید، و پس از آن بگوید: لا اله الا الله وده لا شریک له براى او رضوان الله اکبر نوشته شود. شانزدهم: خواندن‏ زیارت‏هاى روایت شده در کتب معتبر، و زیارت‏هاى رسیده از سادات أنام أئمه طاهرین علیهم السّلام، و ترک خواندن زیارتهاى‏ اختراع شده، که بعضى بى‏خردان از عوام، آنها را با بعضى از زیارات تلفیق کرده، و نادانان را به آن مشغول ساخته‏اند. شیخ کلینى از عبد الرحیم قصیر روایت کرده: که گفت: بر امام صادق علیه السّلام وارد شدم، و گفتم: فدایت شوم از پیش خود دعایى اختراع کردم، فرمود: مرا از اختراع خود واگذار، هرگاه تو را حاجتى دست دهد، به حضرت رسول پناه بر و دو رکعت نماز بجاى آر و به سوى آن حضرت هده کن... تا آخر خبر. هفدهم: بجا آوردن نماز زیارت که اقل آن دو رکعت است‏ شیخ شهید فرموده: اگر زیارت پیامبر است، نماز را در روضه مطهّره بجا آورد و اگر در حرم یکى از امامان است، در بالاى‏ سر بخواند، و اگر آن دو رکعت را در مسجدى که معمولان بالاى سر قبر امامان است بجا آورد جایز است، و علامه مجلسى (ره) فرموده: نماز زیارت و غیر آن را به گمان فقیر، در پشت قبر و بالاى سر بجا آوردن بهتر است، و علامه بحر العلوم نیز در کتاب «درّه» فرموده است:
    وَ مِنْ حَدِیثِ کَرْبَلا وَ الْکَعْبَةِ لِکَرْبَلا بَانَ عُلُوُّ الرُّتْبَةِ
    از داستان کربلا و کعبه اینکه کربلا را برترى رتبه آشکار شده
    وَ غَیْرُهَا مِنْ سَائِرِ الْمَشَاهِدِ أَمْثَالُهَا بِالنَّقْلِ ذِی الشَّوَاهِدِ
    و غیر آن از سایر مشاهد مانند آن است به موجب روایات با شواهد
    وَ رَاعِ فِیهِنَّ اقْتِرَابَ الرَّمْسِ وَ آثِرِ الصَّلاةَ عِنْدَ الرَّأْسِ
    نزدیکى به قبر را در آن مشاهد رعایت کن و نماز خواندن بالاى سر را انتخاب کن
    وَ صَلِّ خَلْفَ الْقَبْرِ فَالصَّحِیحُ کَغَیْرِهِ فِی نَدْبِهَا صَرِیحٌ
    و در پشت قبر نماز بخوان که روایت صحیح و غیر صحیح در استحباب آن صریح است
    وَ الْفَرْقُ بَیْنَ هَذِهِ الْقُبُورِ وَ غَیْرِهَا کَالنُّورِ فَوْقَ الطُّورِ
    و فرق بین این قبور شریف و قبرهاى دیگر مانند نور بالاى طور است
    فَالسَّعْیُ لِلصَّلاةِ عِنْدَهَا نُدِبَ وَ قُرْبُهَا بَلِ اللُّصُوقُ قَدْ طُلِبَ
    پس سعى براى نماز در کنار آنها مستحب است و نزدیکى بلکه چسبیدن به آنها مطلوب است
    هجدهم: اگر براى آن زیارتى که نماز مى‏خواند، کیفیت مخصوصى براى نمازش ذکر نفرموده باشند، در رکعت اول آن سوره‏ یس، و در رکعت دوم سوره الرحمن، بخواند، و بعد از نماز به آنچه وارد شده دعا کند، یا به آنچه براى دین و دنیاى خود بخاطر او مى‏رسد، و دعا را عمومیست دهد [یعنى در حق دیگران نیز دعا کند] زیرا که به اجابت نزدیک‏‌تر است. نوزدهم: شیخ شهید فرموده: کسى‏که وارد حرم مطهر شود، و ببیند نماز جماعت بر پا شده، پیش از زیارت ابتدا به نماز کند، و همچنین اگر دقت نماز شده، زیارت را ترک کند و وارد نماز گردد، و اگر وقت نماز نیست، شروع به زیارت بهتر است، چرا که زیارت ‌‌نهایت مقصد اوست و اگر بین زیارت نماز اقامه شد، براى زائران مستحب است، زیارت را قطع کنند، و به نماز روى آرند، که ترک‏ نماز کراهت دارد، و بر کارگزاران حرم است که مردم را امر به نما کنند. بیستم: شیخ شهید تلاوت قرآن را نزد ضرایح مطهره، و هدیه کردن آن را به روح مقدس امام زیارت شده، از جمله آداب زیارت شمرده، که سود آن به زیارت کننده باز مى‏گردد، و متضمن تعظیم امام زیارت‏شده علیه السلام نیز مى‏گردد. بیست‏ویکم: ترک کردن سخنان ناشایست و کلمات لغو و بیهوده و دورى جستن از صحبتهاى دنیایى که همیشه در هرجا مذموم‏ و قبیح و مانع رزق وموجب قساوت قلب است، به خصوص در این بارگاههاى مطهر، و قبه‏هاى بلندپایه، که خدا در سوره‏ «نور» از بزرگى و جلالت آنها خبر مى‏دهد، آنجا که مى‏فرماید: فى بیوت اذن الله ان ترفع تا آخر آیه. بیست‏ودوم: بلند نکردن‏ صداى خود در وقت زیارت، چنان‏که در هدیة الزائرین ذکر کردم. بیست‏وسوم: وداع کردن امام در وقت بیرون رفتن‏ از شهر آن حضرت به زیارت وداعى که در روایت رسیده است یا به غیر آن. بیست‏وچهارم: توبه و استغفار کردن از گناهان، و بهتر کردن حال و کردار و گفتار خود، پس از فراغ از زیارت از آنچه پیش از زیارت دارا بوده است. بیست‏وپنجم: انفاق‏ کردن به خادمان آستانه شریفه به اندازه‏اى که می‌سر است و شایسته است خدام آن محل شریف از اهل خیر و صلاح و صاحب‏ دین و مروت باشند و آنچه از زائران مى‏بینند تحمل کنند، و خشم خود را بر ایشان فرو نشانند. و بر آنان غلظت و درشتى روا ندارند و بر قضاى حوایج محتاجان اقدام کنند و غریبان را در صورت گم‏کردن را مقصد، راهمایى و دلالت نمایند. در هر صورت‏ خدام باید در خدمت لازمه، از تنظیف و حراست و محافظت زائران و غیره به حقیقت و راستى مشغول باشند. بیست‏وششم: انفاق و احسان بر فقراى مجاور حرم و مساکین آبرومند شهر امام به ویژه سادات و اهل علم و آنان‏که فقط مشغول تحصیل‏ علمند، و به تلخى غربت و تنگدستى مبتلایند، و همواره پرچم بزرگداشت شعائر الهى را بر پا کرده، و جهاتى را دارا هستند، که ملاحظه‏ هر یک از آنها، در لزوم اعانت و رعایت آنها کافى است. بیست‏وهفتم: شیخ شهید فرموده: از جمله آداب، شتاب‏ کردن در برگشت از شهر زیارتى است، البته زمانى که بهره خود را از زیارت درک کرده باشد، و این شتاب براى فزونى تعظیم و احترا و شدت شوق به رجوع، براى زیارت بعد از آن است، و نیز فرموده: زنان در وقت زیارت باید خود را از مردان جدا کرده، و تنها به زیارت بپردازند و اگر شب به زیارت اقدام کنند بهتر است. و باید در وضع ظاهر خود، تغییر دهند، یعنى لباس عالى و خوب را به لباس‏هاى معمولى تبدیل کنند، تا شناخته نشوند، و حتى الامکان مخفى و پنهان‏ بیرون آیند که کمتر دیده شوند، و شناخته گردند، و نیز اگر همراه مردان زیارت کنند جایز نیست، اگر چه کرامت دارد
    child-poor-water

    صدقه آنلاین شعف

    در باب صدقه امام باقر (ع) می فرمایند :

     

    صدقه 70 بلا از بلاهای دنیا را به همراه مرگ بد را از انسان دفع می کند و صدقه دهنده هر گز با مرگ بد نمی میرد علاوه بر اجر اخروی که برای او ذخیره می شود .

    پرداخت صدقه آنلاین

    خیریه شعف

    شرح کتاب مفاتیح | مفاتیح الجنان آنلاین

    کتاب مفاتیح الجنان که به معنای کلید های بهشت ها می باشد

     تالیف شیخ عباس قمی که بین سال های 1294 – 1359 هجری قمری که برابر با 1255 – 1318 هجری شمسی می زیست و در حرم امام علی(ع) در نجف مدفون گشت. کتاب مفاتیح الجنان مجموعه ای است از دعاها ، مناجات و زیارات و اعمال مخصوص ماه های سال می باشد که برگرفته از احادیث و یا روایاتی که از پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار بیان شده است که به زبان عربی نوشته شده است و شیخ در ابتدای بعضی از دعاها و یا زیارات و اعمال توضیحاتی به فارسی درج کرده است .قسمت اعظمی از کتاب مفاتیح الجنان در حقیقت اقتباس شده از کتاب های (زادالمعال علامه مجلسی ، اقبال سید بن طاووی و مصباح کفعمی می باشد )

    مفاتیح الجنان آنلاین

    خیریه شعف

    انتشار کتاب | مفاتیح الجنان آنلاین

    شیخ عباس قمی کتاب مفاتیح الجنان را در سال 1344 ه.ق در مشهد منتشر نمود

     دیری نگذشت که در تمام ایران نسخه هایی از این کتاب در مساجد ، زیارتگاه ها پخش شد و مسلمانان جهت خواندن دعاها و زیارات در اماکن مقدس از آن استفاده نمودند این کتاب را خوشنویسان بزرگی چون طاهر خوشنویس،مصباح‌زاده، میرزا احمد زنجانی، محمدرضا افشاری و دیگران با خط نسخ و نستعلیق نوشته‌اند.
    توضیحاتی که شیخ عباس قمی ابتدای هر دعا یا زیارت یا اعمال آورده، به زبان فارسی است. اما متن دعاها و زیارت‌ها که به عربی است توسط برخی از مترجمان به فارسی ترجمه شده‌اند. معروف‌ترین و رایج‌ترین ترجمه فارسی مفاتیح، ترجمه مهدی الهی قمشه‌ای است.
    مفاتیح به زبان‌های دیگر از جمله انگلیسی (دست کم چهار ترجمه)، فرانسوی، ترکی، اردو و اسپانیایی نیز ترجمه شده است

    شیخ-عباس-قمی

    اهمیت و معرفی کتاب مفاتیح | مفاتیح الجنان آنلاین

    کتاب مفاتیح الجنان از آن جهت که شامل بسیاری از ادعیه و زیارات و اعمال مورد نیاز مردم در زندگی روزمره مردم بوده است و  متنون درج شده آن از لحاظ سندی و روایی معتبر می باشد بسیار مورد توجه  مخصوصا مردم ایران قرار گرفته است و تا به حدی که در اکثر اماکن مذهبی و حتی خانه ها در کنار کتاب قرآن کریم  قرار گرفته است . 

    آورده اند که شیخ عباس قمی مفاتیح را به‌انگیزه اصلاح کتاب مِفتاح الجنان(  نوشته است که در آن زمان رایج و دعاهای بدون سندی در آن بوده است ) و کسانی از او خواسته بودند که دعاهای سنددار کتاب را جدا نموده به همراه سایر دعاهای معتبر بنویسد که ماحصل کار منجر به تالیف کتاب مفاتیح الجنان گشت .
    قابل توجه است که از ابتدای انقلاب اسلامی تا کنون چیزی حدود 45 سال گذشته بیش از 28 میلیون نسخه از کتاب مفاتیح الجنان چاپ شده است و این عدد به غیر منتخب مفاتیح و یا کتب دیگری که اقتباس از مفاتیح الجنان است می باشد که خود بر اهمیت این کتاب و مورد استفاده قرار گرفتن آن توسط مردم ایران دارد .

    بخش ها و ویژگی های کتاب | مفاتیح الجنان آنلاین

    مفاتیح الجنان یک بخش اصلی دارد که در سه باب شکل یافته است.

    1. ادعیه
    2. اعمال سالیانه
    3. زیارت‌ها
      همچنین دو بخش فرعی دارد شامل
    4. ملحقات (پیوسته‌ها)
    5. باقیات الصالحات

    شیخ عباس قمی دعاها را به همراه سند نیاورده است، بلکه فقط بیان کرده دعا را از کدام منبع نقل می‌کند.
    معمولاً در ابتدای مفاتیح الجنان، چند سوره بلند و کوچک قرآن چاپ می‌شو که در اصل کتاب نیامده است

    باب اول: ادعیه

    شامل تعقیبات نمازها، اعمال شب و روز و ایام هفته، نماز‌های معروف مثل نماز حضرت رسول(ص)، نماز امیرالمؤمنین(ع)، نماز حضرت فاطمه(س)،نماز جعفر طیار، زیارت ائمه در روزهای هفته، برخی از دعاها و مناجات‌ها  

    باب دوم: اعمال سالیانه

    این باب برای بیان اعمال مستحبی در طول سال قمری تنظیم شده است. مطالب این قسمت از ماه رجب شروع شده و با اعمال ماه جمادی الثانی و سپس اعمال نوروز و ماه‌های رومی تمام می‌شود. مناجات شعبانیه، در اعمال ماه شعبان، دعای ابوحمزه ثمالی، دعای افتتاح و دعای سحر معروف، اعمال شب‌های قدر در اعمال ماه رمضان، دعای امام حسین در روز عرفه در اعمال ماه ذی الحجة جزو معروف‌ترین و مشهورترین مطالب این بخش از مفاتیح به شمار می‌روند.

    باب سوم: بخش زیارات

    در این باب ابتدا مطالبی درباره آداب سفر و زیارت و نیز اذن دخول حرم‌ها ذکر شده است. نخستین زیارت، زیارت رسول خدا(ص) است که بعد از آن، زیارت حضرت فاطمه(س) و سپس زیارت ائمه بقیع آمده است. علاوه بر زیارت دوازده امام، این بخش شامل زیارت امامزادگان و بعضی از بزرگان و علمای شیعه نیز می‌شود، زیارت‌هایی مثل زیارت حضرت حمزه،مسلم بن عقیل، فاطمه بنت اسد، شهدای جنگ احد، سلمان فارسی و غیره. اعمال برخی از مساجد معروف مثل مسجد کوفه، مسجد صعصعه نیز در این بخش گنجانده شده است.

    باب چهارم : ملحقات (پیوست ها )

    در این بخش هشت مطلب به مفاتیح افزوده شده است که به اعتقاد شیخ عباس قمی نیاز مردم به این دعاها زیاد بوده است. این هشت مطلب عبارتند از:

    • دعای وداع ماه رمضان
    • خطبه روز عید فطر
    • زیارت جامعه ائمة المؤمنین
    • دعای بعد از زیارت‌ها
    • زیارت وداع با ائمه
    • رقعه‌ای برای حاجت
    • دعا برای زمان غیبت امام زمان(عج)
    • آداب زیارت نیابتی.

    باب پنجم : باقیات الصالحات

    باقیات الصالحات کتابی از شیخ عباس قمی است که خود آن را در حاشیه مفاتیح نوشته و منتشر کرده است. به گفته شیخ عباس قمی نگارش این بخش در جمعه ۱۹ محرم سال ۱۳۴۵ق به پایان رسیده است در چاپ‌های مختلف مفاتیح الجنان، این کتاب به همراه مفاتیح عرضه شده است. این کتاب دارای شش باب و بخشی به عنوان ملحقات است که عبارت‌اند از:

    • باب اول: مختصری از اعمال شب و روز که برخی از آداب زندگی روزمره و دعاهای ساعات روز و چگونه خواندن نماز شب در آن بیان شده است.
    • باب دوم: ذکر بعضی از نمازهای مستحب، که نماز هدیه به معصومان، نماز لیلة الدفن، نمازهای حاجت، نمازهای استغاثه و نمازهای ایام هفته از جمله آنها هستند. شیخ عباس قمی انواع استخاره و چگونه استخاره گرفتن را نیز در همین بخش آورده است.
    • باب سوم: دعاها و عوذات برای دردها و بیماری‌ها، که دعاهایی برای رفع دردها و بیماری‌های مختلف در آن بیان شده است.
    • باب چهارم: دعاهای منتخب از کتاب کافی. دعاهای این بخش نیز بیشتر برای رفع مشکلاتی مثل کمبود رزق و احتیاجات دنیوی است.
    • باب پنجم: ذکر بعض حِرزها و دعاهای کوتاه که از کتاب مُهَجُ الدّعَوات و المجتنی انتخاب شده. در این باب دعاهایی برای دور ماندن از بلاها (حرز) و نیز چند مناجات و دعاهایی برای رزق نقل شده است.
    • باب ششم: بیان خواص برخی سوره‌ها و آیات و ذکر بعضی ادعیه و مطالب متفرقه. خواص برخی آیات قرآن و سوره‌های آن که برای حل مشکلات روزمره کاربرد دارند، در این بخش ذکر شده است. دعا برای خواب دیدن افراد، دعای مطالعه، آداب عقیقه و استخاره با قرآن نیز در این باب قرار گرفته است.
    • خاتمه: مختصری از احکام اموات

    منابع کتاب | مفاتیح الجنان آنلاین

    برخی منابع که شیخ عباس قمی در تألیف مفاتیح الجنان از آنها استفاده کرده و در این کتاب نام برده است، به شرح زیر است:

    1.  اثبات الهداة نوشته شیخ حر عاملی
    2. الاحتجاج نوشته احمد بن علی طبرسی
    3. الاختیار نوشته ابن باقی
    4. اربعة ایام نوشته میرداماد
    5. الأزریة مشهور به هائیه نوشته شیخ کاظم ازری
    6. إعلام الوری نوشته شیخ طبرسی
    7. الإقبال نوشته سید بن طاووس
    8. الأمالی نوشته شیخ طوسی
    9. الأمان نوشته سید بن طاووس
    10. بحار الانوار نوشته علامه مجلسی
    11. بلد الامین نوشته کفعمی

       

    خیریه شعف

    نوشته نویسنده | مفاتیح الجنان آنلاین

    شیخ عباس قمی پس از اتمام کتاب مفاتیح الجنان

    پخش ویدیو
    Shopping Basket