مؤلّف گوید: در اینجا به ذکر چند مطلب مى‏پردازیم که ذکر آنها شایسته و مناسب است. اوّل: به سند معتبر از حضرت هادى علیه السّلام نقل شده: هرکه را به سوى خدا حاجتى باشد، قبر جدّم حضرت رضا علیه السّلام را در شهر طوس زیارت کند، درحالى‏که غسل کرده باشد، و نزد سر آن حضرت دو رکعت نماز بخواند، و در قنوت نماز حاجت خود را بخواهد، به درستى که مستجاب مى‏شود، مگر آنکه خواسته او براى گناه یا قطع رحمى باشد. به تحقیق موضع قبر آن حضرت بارگاهى است از بارگاه‏هاى بهشت، و هیچ مؤمنى او را زیارت نمى‏کند مگر آنکه حق تعالى او را از آتش‏ دوزخ آزاد مى‏کند، و وارد بهشت مى‏نماید. دوم: علامه مجلسى از خط شیخ جلیل حسین بن عبد الصمد، پدر شیخ بهایى‏ نقل کرده: شیخ ابو الطّیب حسین بن احمد فقیه رازى ذکر کرده: هرکس حضرت امام رضا علیه السّلام یا دیگر از امامان را زیارت‏ کند، آنگاه نزد آن امام نماز جعفر بجاى آورد، براى او به هر رکعتى نوشته مى‏شود، ثواب کسى‏که هزار حجّ و هزار عمره بجا آورده، و هزار بنده در راه خدا آزاد کرده، و هزار مرتبه همراه با پیامبر مرسل به جهاد برخاسته و به هر گامى که بر مى‏دارد، براى اوست ثواب صد حجّ و عمره، و صد بنده آزاد کردن، در راه خداى تعالى، و براى او نوشته مى‏شود صد کار نیک‏ و از او محو مى‏شود صد گناه، و کیفیّت نماز جعفر در اعمال روز جمعه گذشت. سوم: از محوّل سجستانى روایت‏ شده است: چون مأمون حضرت رضا علیه السّلام را از مدینه به خراسان خواست. حضرت براى وداع با قبر پیامبر صلى الله علیه و آله‏ وارد مسجد شد، و مکرّر با قبر آن حضرت وداع مى‏کرد، و بیرون مى‏آمد و نزد قبر برمى‏گشت و هر بار صداى مبارکش‏ به گریه بلند بود، من نزدیک آن حضرت رفته و سلام کردم و آن جناب جواب داد، آنگاه حضرت را به آن سفر تهنیت گفتم، فرمود: مرا زیات کن، همانا از جوار جدّم بیرون مى‏شوم، و در غربت مى‏میرم، و مجاور هارون مدفون‏ مى‏شوم. شیخ یوسف بن حاتم شامى در کتاب «درّ النظیم» فرموده: جماعتى از اصحاب امام رضا علیه السّلام روایت کردند که آن حضرت فرمود: زمانى که خواستم از مدینه به جانب خراسان بیرون بیایم، عیال خود را جمع کردم آنان را دستور دادم که بر من گریه کنند، تا گریه آنان را بشنوم، آنگاه دوازده هزار دینار بین ایشان تقسیم کردم، و به آنها گفتم من هرگز به سوى عیالم برنمى‏گردم، سپس ابو جعفر جواد را برگرفتم و او را به مسجد پیامبر صلى الله علیه و آله بروم، و دست او را کنار قبر گذاشتم، و وى را به آن قبر شریف چسبانیدم، و حفظ او را به سبب رسول خدا صلى الله علیه و آله خواستم، و جمیع وکلا و خدمتکاران خود را به‏ شنیدن، و اطاعت فرمایش اوامر کردم، و اینکه با او مخالفت نکنند و به آنان فهماندم که او جانشین من است. سیّد عبد الکریم بن طاووس روایت کرده: