شهید عبدالحمید فتاحیان

شهید به برادرش حسین علاقه ی خاصّی داشت. در حوالی سال 56و57که اوضاع کشور شکل دیگری به خود گرفت عبدالحمید فعّالانه در صحنه انقلاب حضور یافت و برای اوّلین بار در روز عید فطر در تپه های قیطریه حاضر شد و از آن روز به بعد افکارش بجز درس و مدرسه به جاهای دیگر کشیده شد و دیگر اکثر راهپیمایی ها را به تنهایی شرکت می کرد.

پس از پیروزی انقلاب به همراه برادر در تهیّه ی روزنامه دیواری و دیگر کارها فعّالیّت می کرد. پس از شروع جنگ تحمیلی دیگر او احساس می کرد در زندان محبوس است و دیگر راه فرار ندارد.چند ماهی نگذشته بود که حسین به جبهه رفت و این باعث دلتنگی بیشتر عبدالحمید گردید.

دوسال بعد در تابستان به اصرار به همراه برادر عازم منطقه ی جنگی شد ودر آستانه سال بعد وارد مدرسه توحید گردید.

 اینجا بود که محرومیت را از نزدیک مشاهده می کرد. واین جا بود که او تصمیم جدّی به درس خواندن باتمام سختی ها گرفت.درسال سوم دبیرستان بودکه اوپادر دبیرستان مفید نهاد(سال 1363).
او بسرعت با دوستان جدید خود اونس گرفت و از اینکه می دید معلّمین و هم کلاسیها همفکر و همعقیده او هستند بسیار لذّت می بْرد. در تابستان 1364 در بسیج نام نویسی کرد و پس از دیدن یک دوره آموزش 45 روزه به جبهه رفت و بعد از یک ماه و نیم به تهران بازگشت. درطول سال تحصیلی با مشاهده شهادت دیگر دوستان و همرزمانش بیش از پیش شوق وصال در او شعله ور گردید لذا خودرا آماده ی عزیمت کرد یک ماه بعد از رفتنش، با اصرار برادر برای جبران عقب ماندگی و شرکت در کنکور به تهران بازگشت. اوکه دیگر وارسته از این جهان بود، در عین امکانات مادّی ، ساده می زیست. و همواره مشغول عبادت بود و یا مشغول درس بود بعد از کنکور بلا فاصله به جبهه رفت و فقط برای ثبت نام دانشگاه بازگشت. بعد از آن با دوستان خود به مشهد رفت و آخرین زاد سفر خود را از این سفر روحانی بر داشت و به جبهه رفت. و تا اینکه در آخر در 10فروردین 67 ساعت 2 بعد از ظهر به لقای حق شتافت .و از این قفس تن رهایی یافت.