شاید برای همه پیش آمده باشد که حداقل یکبار به گداها پول بدهیم. در ایام سرد زمستانی، زمانی به نظر می رسیده است که خانم بی سرپرست و کارتن خوابی جهت خرید یک غذای گرم و ساده حتی یک کاسه عدسی یا فنجانی چای، به پول احتیاج دارد و من پول ناچیزی به عنوان کمک به او داده ام. اما واقعا کار ما درست است و یا می توان گفت که کار خیر کرده ایم؟
به متکدیان کمک مالی بکنیم یا خیر؟
همه ما شنیده ایم که می گویند گدایان در پایتخت هر یک تقریبا هر ماه 10 میلیون تومان درآمدزایی می کنند و دست کم درآمدی که در طول روز دارند حدود سیصد هزار تومان است. شاید به گوشتان نخورده باشد که سرقفلی بعضی از منطقه ها برای گدایی در پایتخت، حدود 12 میلیون تومان اجاره داده می شود. حال تصور کنید که تعداد متکدیان پایتخت به 6 هزار نفر نیز می رسد. با این اوصاف اینگونه به نظر می رسد که نیمی از متکدیان تهرانی، ثروتمند محسوب می شوند.
در واقع کوتاهی از ماست که این تعداد گدایان رو به افزایش است و رقم های درشتی را به اسم گدایان پایتخت خود کرده ایم. جای فکر دارد که آیا پول دادن به گدایان، از دیدگاه اخلاقی کمک به همنوع و کار خیر به شمار می آید؟
همه ما وقتی پولی هر چند کم به فرد گدا و بی خانمانی می دهیم بر این باوریم که این پول برای او ارزش زیادی دارد اما زندگی ما بدون آن پول تغییر چندانی نمی کند. بنابراین با این استدلال فکر می کنیم پول به گدایان کمک به همنوع می باشد و کار خوبی است. اما اگر واقع بین باشیم به این نتیجه می رسیم که نباید به آن ها پول بدهیم. در حقیقت به جای آنکه پول را صرف افرادی کنیم که به ظاهر نشان می دهند فقیرند و بدون اینکه سعی و تلاشی داشته باشند و کاری کنند و زحمت بکشند، تن به گدایی در خیابان داده اند، باید آن پول را به کسانی بدهیم که مطمئن هستیم که با وجود تلاش بسیار باز هم نیازمند هستند یا شرایط آن ها به گونه ای است که نمی توانند کار کنند و از یک ریالی که ما به آن ها کمک می کنیم، استفاده بیشتری می کنند و کمک بیش تری به آن ها خواهد شد.
چرا به گدایان کمک مالی نکنیم؟
اگر روزانه فقط ده هزار نفر از مردم به اندازه یک سکه پانصد تومانی به فرد گدایی کمک کنیم درآمد او در 24 ساعت 5 میلیون تومان می شود، ما باشیم به این کار با این درآمد ترغیب نمی شویم؟ فرد متکدی وقتی به کار خود ادامه می دهد که دائما از طریق مردم به پول خوبی رسیده باشد.
به همین خاطر است که می گوییم ما خودمان با کمک کردن باعث گداپروری در سطح شهر می شویم که باعث می شود تن به کار دیگری ندهند و وجهه شهر را خراب کنند. درست است که برخی گدایان انقلاب درونی در شما ایجاد می کنند و به حدی دلتان به رحم می آید که نمی توانید از کنارشان به سادگی بگذرید اما بدانید کمک مالی به این افراد راه درستی نیست. اگر از دستتان بر می آید به اون پیشنهاد کاری با شان بالا بدهید یا او را به رستورانی دعوت کنید غذا میل کند یا برایش یک دست لباس خوب بخرید، یا به او بگویید که اگر واقعا نیازمند است او را به یک نهاد حمایتی یا موسسه خیریه معرفی کنید و… . مطمئن باشید اگر نیازمند واقعی باشد پیشنهادات شما به خصوص پیشنهاد کاری شما را می پذیرد. بنابراین این فرهنگ کمک کردن خیابانی و از روی احساس در کشور ما باید تغییر کند.
تحقیقات نشان می دهد یک پوندی که در سرزمین غربی، به یک متکدی داده می شود، در مقیاس بین المللی، صرف شخصی شده که در وضع تقریبا خوبی می باشد. آن مبلغ در صورتی که بهتر و از راه مطمئن تر به یک نیازمند رسیده می شد، ممکن بود جان یک کودکی که به غذا نیاز دارد و در جای دیگری از دنیا در حال مرگ است، نجات یابد. پس مطمئن باشید اگر به متکدیان پول بدهید، قطعا بودجه رفاهی خود را برای کمک به افراد اشتباه صرف نموده اید.
جمع بندی
پس از نظر اخلاقی برای کمک کردن به دیگران، نباید فقط به کسانی پول بدهیم که از لحاظ مکانی فاصله کمی با ما دارند و ظاهرشان باعث جلب همدردی ما می شود، بلکه باید در مورد این موضوع خوب فکر کنیم و اطمینان حاصل کنیم که به کسانی کمک می کنیم که واقعا در شرایط بدی هستند. شاید بپرسید چگونه این نیازمندان واقعی را پیدا کنیم؟ در پاسخ باید گفت اول میزان کمک خود را مشخص نمایید و سپس یک نهاد حمایتی دولتی و خصوصی یا موسسه خیریه مورد اعتماد و کارآمد را پیدا کنید و بعد پولتان را به آن خیریه بپردازید تا به دست نیازمندان واقعی برسانند.
نظرات