خیریه شعف

مفاتیح الجنان آنلاین شعف

کتاب مفاتیح الجنان خیریه شعف

    زیارت جامعه ائمه(ع)
    سوم: زیارت جامعه ائمه مؤمنان است، که هر امامى را، در هر زمان از ماهها و ایام، مى‏توان به آن زیارت‏ کرد، و این زیارت را سیّد ابن طاووس در کتاب «مصباح الزائر» با مقدّماتى از دعا و نماز، در وقت رفتن‏ به سفر زیارت، از ائمه علیهم السّلام روایت کرده و فرموده است: چون خواستى غسل زیارت کنى، در وقتى که غسل‏ مى‏کنى بگو:
    بِسْمِ اللهِ وَ بِاللهِ وَ فِی سَبِیلِ اللهِ وَ عَلَى مِلَّةِ رَسُولِ اللهِ اللهُمَّ اغْسِلْ عَنِّی دَرَنَ الذُّنُوبِ وَ وَسَخَ الْعُیُوبِ وَ طَهِّرْنِی بِمَاءِ التَّوْبَةِ وَ أَلْبِسْنِی رِدَاءَ الْعِصْمَةِ وَ أَیِّدْنِی بِلُطْفٍ مِنْکَ یُوَفِّقُنِی لِصَالِحِ الْأَعْمَالِ إِنَّکَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ
    به نام خدا، و به خدا، و در راه خدا، و بر آیین رسول خدا، خدایا از من ناپاکى گناهان، و آلودگى عیوب را بشوى، و به آب توبه پاکیزه‏ام کن، و جامه خوددارى بر وجودم بپوشان، و به لطفى از جانب خود یارى‏ام کن، که مرا موفق نماید به اعمال شایسته، به درستى که تو دارنده فضل بزرگى
    پس هرگاه به در حرم مطهّر نزدیک شدى بگو:
    الْحَمْدُ للهِ الَّذِی وَفَّقَنِی لِقَصْدِ وَلِیِّهِ وَ زِیَارَةِ حُجَّتِهِ وَ أَوْرَدَنِی حَرَمَهُ وَ لَمْ یَبْخَسْنِی حَظِّی مِنْ زِیَارَةِ قَبْرِهِ وَ النُّزُولِ بِعَقْوَةِ مُغَیَّبِهِ وَ سَاحَةِ تُرْبَتِهِ الْحَمْدُ للهِ الَّذِی لَمْ یَسِمْنِی بِحِرْمَانِ مَا أَمَّلْتُهُ وَ لا صَرَفَ عَنِّی مَا رَجَوْتُهُ وَ لا قَطَعَ رَجَائِی فِیمَا تَوَقَّعْتُهُ بَلْ أَلْبَسَنِی عَافِیَتَهُ وَ أَفَادَنِی نِعْمَتَهُ وَ آتَانِی کَرَامَتَهُ.
    ستایش خداى را، که مرا به قصد ولىّ‏اش، و زیارت حجّتش موّفق نمود، و به حرم او وارد ساخت، و بهره‏ام را از زیارت بارگاهش، و فرود آمدن به کوى دور از انظارش، و آستانه تربتش، نکاست ستایش خداى را، که به محرومیّت از آنچه آرزو داشتم داغدارم نکرد، و آنچه را به آن امید داشتم از من بازنگرداند، و امیدم را در آنچه متوقّع بودم‏ قطع نکرد، بلکه لباس عافیت را به وجودم پوشاند، و از نعمتش بهره‏مند نمود، و از کرامتش به من عنایت فرمود
    پس هرگاه وارد حرم شدى در برابر ضریح مقدّس بایست و بگو:
    السَّلامُ عَلَیْکُمْ أَئِمَّةَ الْمُؤْمِنِینَ وَ سَادَةَ الْمُتَّقِینَ وَ کُبَرَاءَ الصِّدِّیقِینَ وَ أُمَرَاءَ الصَّالِحِینَ وَ قَادَةَ الْمُحْسِنِینَ وَ أَعْلامَ الْمُهْتَدِینَ وَ أَنْوَارَ الْعَارِفِینَ وَ وَرَثَةَ الْأَنْبِیَاءِ وَ صَفْوَةَ الْأَوْصِیَاءِ وَ شُمُوسَ الْأَتْقِیَاءِ وَ بُدُورَ الْخُلَفَاءِ وَ عِبَادَ الرَّحْمَنِ وَ شُرَکَاءَ الْقُرْآنِ وَ مَنْهَجَ الْإِیمَانِ وَ مَعَادِنَ الْحَقَائِقِ وَ شُفَعَاءَ الْخَلائِقِ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکَاتُهُ أَشْهَدُ أَنَّکُمْ أَبْوَابُ اللهِ وَ مَفَاتِیحُ رَحْمَتِهِ وَ مَقَالِیدُ مَغْفِرَتِهِ وَ سَحَائِبُ رِضْوَانِهِ وَ مَصَابِیحُ جِنَانِهِ وَ حَمَلَةُ فُرْقَانِهِ وَ خَزَنَةُ عِلْمِهِ وَ حَفَظَةُ سِرِّهِ وَ مَهْبِطُ وَحْیِهِ وَ عِنْدَکُمْ أَمَانَاتُ النُّبُوَّةِ وَ وَدَائِعُ الرِّسَالَةِ أَنْتُمْ أُمَنَاءُ اللهِ وَ أَحِبَّاؤُهُ وَ عِبَادُهُ وَ أَصْفِیَاؤُهُ وَ أَنْصَارُ تَوْحِیدِهِ وَ أَرْکَانُ تَمْجِیدِهِ وَ دُعَاتُهُ إِلَى کُتُبِهِ وَ حَرَسَةُ خَلائِقِهِ وَ حَفَظَةُ وَدَائِعِهِ لا یَسْبِقُکُمْ ثَنَاءُ الْمَلائِکَةِ فِی الْإِخْلاصِ وَ الْخُشُوعِ،
    سلام بر شما پیشوایان مؤمنان، و سروران پرهیزگاران، و بزرگان صدّیقان، و امیران‏ صالحان، و رهبران نیکوکاران، و نشانه‏هاى راه‏یافتگان، و نورهاى عارفان، و وارثان پیامبران، و برگزیده جانشینان، و خورشیدهاى پرهیزگاران، و ماههاى کامل جانشینان، و بندگان رحمان، و شریکن قرآن، و راه ایمان، و سرچشمه‏هاى حقایق، و شفیعان خلایق، و رحمت و برکات خدا بر شما باد، گواهى مى‏دهم که شمایید درگاههاى خدا، و کلیدهاى رحمتش، و وسائل آمرزشش، و ابرهاى خشنودى‏اش، و چراغهاى بهشتش‏ و حاملان قرآنش، و خزانه‏داران علمش، و حافظان رازش، و فرودگاه وحى‏اش، و امانتهاى نبوّت، و سپرده‏هاى رسالت نزد شماست، شمایید امینان خدا، و دوستان و بندگانش و برگزیدگانش و یاران توحیدش، و پایه‏هاى تمجیدش، و خوانندگان به سوى کتابهایش، و پاسداران خلایقش، و نگهبانان و ودیعه‏هایش، ثناى فرشتگان نسبت به خدا، در اخلاص و فروتنى از شما
    وَ لا یُضَادُّکُمْ ذُو ابْتِهَالٍ وَ خُضُوعٍ أَنَّى وَ لَکُمُ الْقُلُوبُ الَّتِی تَوَلَّى اللهُ رِیَاضَتَهَا بِالْخَوْفِ وَ الرَّجَاءِ وَ جَعَلَهَا أَوْعِیَةً لِلشُّکْرِ وَ الثَّنَاءِ وَ آمَنَهَا مِنْ عَوَارِضِ الْغَفْلَةِ وَ صَفَّاهَا مِنْ سُوءِ [شَوَاغِلِ‏] الْفَتْرَةِ بَلْ یَتَقَرَّبُ أَهْلُ السَّمَاءِ بِحُبِّکُمْ وَ بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِکُمْ وَ تَوَاتُرِ الْبُکَاءِ عَلَى مُصَابِکُمْ وَ الاسْتِغْفَارِ لِشِیعَتِکُمْ وَ مُحِبِّیکُمْ فَأَنَا أُشْهِدُ اللهَ خَالِقِی وَ أُشْهِدُ مَلائِکَتَهُ وَ أَنْبِیَاءَهُ وَ أُشْهِدُکُمْ یَا مَوَالِیَّ أَنِّی مُؤْمِنٌ بِوِلایَتِکُمْ [بِوَلایَتِکُمْ‏] مُعْتَقِدٌ لِإِمَامَتِکُمْ مُقِرٌّ بِخِلافَتِکُمْ عَارِفٌ بِمَنْزِلَتِکُمْ مُوقِنٌ بِعِصْمَتِکُمْ خَاضِعٌ لِوِلایَتِکُمْ،
    پیشى نگیرد، و صاحب زارى و فروتنى با شما ضدّیت ننماید، از کجا توانند؟ و حال آنکه براى شما دلهایى است، که خدا عهده‏دار تهذیب‏ آنها با بیم و امید شده است، و آنها را ظرفهایى براى شکر و ثنا قرار داد، و از عارضه‏هاى غفلت ایمن نموده، و از بدى‏ سستى تصفیه کرده است، بلکه اهل آسمانها به خدا تقرّب مى‏جویند، به دوستى شما، و به بیزارى از دشمنانتان، و پى‏درپى گریستن به مصیبتهایتان، و آمرزش‏خواهى براى شیعیان، و دوستانتان، من گواه مى‏گیرم خدا را که آفریننده من است، و گواه مى‏گیرم‏ فرشتگان و پیامبران را، و گواه مى‏گیرم شما را اى سرپرستان من، که من به ولایت شما مؤمنم، و به امامت شما معتقدم، و به خلافت شما اقرار دارم، و به مقام‏ شما عارفم، و به معصوم‏بودنتان یقین دارم، نسبت به ولایت شما فروتنم
    مُتَقَرِّبٌ إِلَى اللهِ بِحُبِّکُمْ وَ بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِکُمْ عَالِمٌ بِأَنَّ اللهَ قَدْ طَهَّرَکُمْ مِنَ الْفَوَاحِشِ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ مَا بَطَنَ وَ مِنْ کُلِّ رِیبَةٍ وَ نَجَاسَةٍ وَ دَنِیَّةٍ وَ رَجَاسَةٍ وَ مَنَحَکُمْ رَایَةَ الْحَقِّ الَّتِی مَنْ تَقَدَّمَهَا ضَلَّ وَ مَنْ تَأَخَّرَ عَنْهَا زَلَّ وَ فَرَضَ طَاعَتَکُمْ عَلَى کُلِّ أَسْوَدَ وَ أَبْیَضَ وَ أَشْهَدُ أَنَّکُمْ قَدْ وَفَیْتُمْ بِعَهْدِ اللهِ وَ ذِمَّتِهِ وَ بِکُلِّ مَا اشْتَرَطَ [اشْتَرَطَهُ‏] عَلَیْکُمْ فِی کِتَابِهِ وَ دَعَوْتُمْ إِلَى سَبِیلِهِ وَ أَنْفَذْتُمْ طَاقَتَکُمْ فِی مَرْضَاتِهِ وَ حَمَلْتُمُ الْخَلائِقَ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ وَ مَسَالِکِ الرِّسَالَةِ وَ سِرْتُمْ فِیهِ بِسِیرَةِ الْأَنْبِیَاءِ وَ مَذَاهِبِ الْأَوْصِیَاءِ فَلَمْ یُطَعْ لَکُمْ أَمْرٌ وَ لَمْ تُصْغَ إِلَیْکُمْ أُذُنٌ فَصَلَوَاتُ اللهِ عَلَى أَرْوَاحِکُمْ وَ أَجْسَادِکُمْ.
    به دوستى شما، و بیزارى از دشمنانتان، به سوى خدا تقرّب مى‏جویم، آگاهم به اینکه خدا شما را پاک کرده از زشتیهاى آشکار و پنهان، و از هر شک و دودلى، و آلودگى و پستى و پلیدى، و به شما عطا کرده پرچم حقّى را که هرکه بر آن پیشى جسته گمراه شده است، و هرکه از آن عقب مانده، لغزیده است، و طاعت‏ شما را بر هر سیاه و سپیدى واجب نموده است، و گواهى مى‏دهم که شما به عهد و پیمان خدا و به هر چه در کتابش‏ بر شما شرط کرده بود وفا کردید، و به راه خدا خواندید، و نیروى خود را در خشنودى‏اش صرف نمودید، و خلایق را بر طریق نبوّت، و راههاى رسالت واداشتید، و در این راه به روش پیامبران، و روشهاى جانشینان‏ قدم برداشتید، اما فرمانى از شما پیروى نشد، و گوشى در برابر سخنان شما براى گوش‏دادن قرار نگرفت، دوردهاى خدا بر ارواح‏ و اجسادتان
    پس خود را به قبر منوّر مى‏چسبانى و مى‏گویى:
    بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا حُجَّةَ اللهِ لَقَدْ أُرْضِعْتَ بِثَدْیِ الْإِیمَانِ وَ فُطِمْتَ بِنُورِ الْإِسْلامِ وَ غُذِّیتَ بِبَرْدِ الْیَقِینِ وَ أُلْبِسْتَ حُلَلَ الْعِصْمَةِ وَ اصْطُفِیتَ وَ وُرِّثْتَ عِلْمَ الْکِتَابِ وَ لُقِّنْتَ فَصْلَ الْخِطَابِ وَ أُوضِحَ بِمَکَانِکَ مَعَارِفُ التَّنْزِیلِ وَ غَوَامِضُ التَّأْوِیلِ وَ سُلِّمَتْ إِلَیْکَ رَایَةُ الْحَقِّ وَ کُلِّفْتَ هِدَایَةَ الْخَلْقِ وَ نُبِذَ إِلَیْکَ عَهْدُ الْإِمَامَةِ وَ أُلْزِمْتَ حِفْظَ الشَّرِیعَةِ وَ أَشْهَدُ یَا مَوْلایَ أَنَّکَ وَفَیْتَ بِشَرَائِطِ الْوَصِیَّةِ وَ قَضَیْتَ مَا لَزِمَکَ مِنْ حَدِّ الطَّاعَةِ وَ نَهَضْتَ بِأَعْبَاءِ الْإِمَامَةِ وَ احْتَذَیْتَ مِثَالَ النُّبُوَّةِ فِی الصَّبْرِ وَ الاجْتِهَادِ وَ النَّصِیحَةِ لِلْعِبَادِ وَ کَظْمِ الْغَیْظِ وَ الْعَفْوِ عَنِ النَّاسِ وَ عَزَمْتَ عَلَى الْعَدْلِ فِی الْبَرِیَّةِ وَ النَّصَفَةِ فِی الْقَضِیَّةِ وَ وَکَّدْتَ الْحُجَجَ عَلَى الْأُمَّةِ بِالدَّلائِلِ الصَّادِقَةِ وَ الشَّرِیعَةِ النَّاطِقَةِ،
    پدر و مادرم به فدایت اى‏ حجّت خدا، تو از سینه ایمان شیر داده شدى، و به نور اسلام از شیر بازت داشتند، و با خنکاى یقین تغذیه‏ شدى، و جامه‏هاى عصمت به تو پوشانده شد، و علم کتاب را وارث گشتى، و به جداسازى حق و باطل‏ تلقین شدى، و با منزلتت معارف قرآن، و مشکلات تأویل روشن شد، و پرچم حق تسلیم تو گشت، و هدایت بندگان به تو تکلیف شد، و عهد امامت، در اختیار تو قرار گرفت، و به حفظ شریعت ملزم‏ شدى، و گواهى مى‏دهم اى مولایم که تو به شرایط وصیت وفا کردى، و از حدّ اطاعت، آنچه را تکلیف‏ داشتى انجام دادى، و به مسئولیتهاى سنگین امامت قیام نمودى، و به مقام نبوّت اقتدا کردى، در صبر و کوشش و خیرخواهى نسبت به بندگان و فروخوردن خشم و گذشت از مردم و بر عدالت در می‌ان‏ مردم و انصاف در قضاوت مصمّم شدى، و حجّتها را بر امّت استوار ساختى با دلایل صادقانه، و شریعت گویا
    وَ دَعَوْتَ إِلَى اللهِ بِالْحِکْمَةِ الْبَالِغَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ فَمَنَعْتَ مِنْ تَقْوِیمِ الزَّیْغِ وَ سَدِّ الثُّلَمِ وَ إِصْلاحِ الْفَاسِدِ وَ کَسْرِ الْمُعَانِدِ وَ إِحْیَاءِ السُّنَنِ وَ إِمَاتَةِ الْبِدَعِ حَتَّى فَارَقْتَ الدُّنْیَا وَ أَنْتَ شَهِیدٌ وَ لَقِیتَ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ أَنْتَ حَمِیدٌ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَیْکَ تَتَرَادَفُ وَ تَزِیدُ.
    و با حکمت رسا، و پند نیکو دعوت به خدا کردى، اما بازداشته‏ شدى از راست‏کردن کجیها، و گرفتن رخنه‏ها، و اصلاح تباهى، و شکستن دشمن، و زنده‏نمودن سنّتها، و می‌راندن‏ بدعتها، تا از دنیا جدا شدى درحالى‏که شهید بودى، و رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش) را ملاقات نمودى‏ درحالى‏که ستوده بودى، درودهاى خدا بر تو، پیاپى شود، و افزون گردد
    سپس به طرف پایین پاى مبارک برو و بگو:
    یَا سَادَتِی یَا آلَ رَسُولِ اللهِ إِنِّی بِکُمْ أَتَقَرَّبُ إِلَى اللهِ جَلَّ وَ عَلا بِالْخِلافِ عَلَى الَّذِینَ غَدَرُوا بِکُمْ وَ نَکَثُوا بَیْعَتَکُمْ وَ جَحَدُوا وِلایَتَکُمْ وَ أَنْکَرُوا مَنْزِلَتَکُمْ وَ خَلَعُوا رِبْقَةَ طَاعَتِکُمْ وَ هَجَرُوا أَسْبَابَ مَوَدَّتِکُمْ وَ تَقَرَّبُوا إِلَى فَرَاعِنَتِهِمْ بِالْبَرَاءَةِ مِنْکُمْ وَ الْإِعْرَاضِ عَنْکُمْ وَ مَنَعُوکُمْ مِنْ إِقَامَةِ الْحُدُودِ وَ اسْتِیصَالِ الْجُحُودِ وَ شَعْبِ الصَّدْعِ وَ لَمِّ الشَّعَثِ وَ سَدِّ الْخَلَلِ وَ تَثْقِیفِ الْأَوَدِ وَ إِمْضَاءِ الْأَحْکَامِ وَ تَهْذِیبِ الْإِسْلامِ وَ قَمْعِ الْآثَامِ وَ أَرْهَجُوا عَلَیْکُمْ نَقْعَ الْحُرُوبِ وَ الْفِتَنِ وَ أَنْحَوْا عَلَیْکُمْ سُیُوفَ الْأَحْقَاد وَ هَتَکُوا مِنْکُمُ السُّتُورَ وَ ابْتَاعُوا بِخُمْسِکُمُ الْخُمُورَ وَ صَرَفُوا صَدَقَاتِ الْمَسَاکِینِ إِلَى الْمُضْحِکِینَ وَ السَّاخِرِینَ وَ ذَلِکَ بِمَا طَرَّقَتْ لَهُمُ الْفَسَقَةُ الْغُوَاةُ،
    اى سروران من، اى خاندان رسول خدا، به وسیله شما به خداى جلّ و علا تقرّب مى‏جویم، با مخالفت کردن با آنان‏که به‏ شما خیانت کردند، و پیمان شما را شکستند، و ولایت و منزلت شما را منکر شدند، و کمند طاعت شما را از وجود خود برکندند، و وسایل دوستى شما را ترک نمودند، و به فرعونهایشان با بیزارى و روى‏گردانى از شما، نزدیک شدند، و شما را از اقامه حدود، و ریشه‏کن کردن انکارها، و پرکردن شکاف، و جمع کردن پراکندگى، و بستن رخنه‏ها، و صاف کردن کجیها، و اجراى احکام، و بى‏پیرایه ساختن اسلام، و قلع‏وقمع کردن گناهان‏ بازداشتید، و بر ضدّ شما برانگیختند گردوغبار جنگها و آشوبها را، و شمشیرهاى کینه را بر شما زدند، و پرده‏هاى حرمت شما را دریدند، و با خمس شما شرابها خریدند، و حقوق بیچارگان را در امر دلقکها و مسخره‏پیشگان خرج کردند، و این امور به خاطر این بود که براى آنان راه باز کردند بدکاران گمراه
    وَ الْحَسَدَةُ الْبُغَاةُ أَهْلُ النَّکْثِ وَ الْغَدْرِ وَ الْخِلافِ وَ الْمَکْرِ وَ الْقُلُوبِ الْمُنْتِنَةِ مِنْ قَذَرِ الشِّرْکِ وَ الْأَجْسَادِ الْمُشْحَنَةِ مِنْ دَرَنِ الْکُفْرِ الَّذِینَ أَضَبُّوا عَلَى النِّفَاقِ وَ أَکَبُّوا عَلَى عَلائِقِ الشِّقَاقِ فَلَمَّا مَضَى الْمُصْطَفَى صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ اخْتَطَفُوا الْغِرَّةَ وَ انْتَهَزُوا الْفُرْصَةَ وَ انْتَهَکُوا الْحُرْمَةَ وَ غَادَرُوهُ عَلَى فِرَاشِ الْوَفَاةِ وَ أَسْرَعُوا لِنَقْضِ الْبَیْعَةِ وَ مُخَالَفَةِ الْمَوَاثِیقِ الْمُؤَکَّدَةِ وَ خِیَانَةِ الْأَمَانَةِ الْمَعْرُوضَةِ عَلَى الْجِبَالِ الرَّاسِیَةِ وَ أَبَتْ أَنْ تَحْمِلَهَا وَ حَمَلَهَا الْإِنْسَانُ الظَّلُومُ الْجَهُولُ ذُو الشِّقَاقِ وَ الْعِزَّةِ بِالْآثَامِ الْمُولِمَةِ وَ الْأَنَفَةِ عَنِ الانْقِیَادِ لِحَمِیدِ الْعَاقِبَةِ،
    و حسودان متجاوز، اهل پیمان‏شکنى و خیانت و خلافکارى‏ و نیرنگ، و دلهاى بویافته از آلودگى بت‏پرستى، و بدنهاى انباشه از چرک کفر، آنان‏که‏ سخت به نفاق چسبیدند، و به رشته‏هاى تفرقه روى آورند، زمانى که مصطفى (درود خدا بر او و خاندانش) درگذشت، غفلگیرى را ربودند، و فرصت را غنیمت شمردند، و پرده حرمت را دریدند، و او را در کمال بى‏وفایى بر بستر مرگ وانهادند، و شتافتند، براى شکستن بیعت، و مخالفت پیمانهاى محکم تأکیدشده، و خیانت نسبت به امانتى که به کوهها استوار پا برجا عرضه شده بود، و آنها از اینکه آن را حمل کنند، خوددارى کردند، و آن را حمل کرد انسان به غایت ستمکار، و به شدت نادان، صاحب شکاف‏ افکنى و مباهات به گناهان دردناک، و گردن فراز از گردن نهادن براى دستیابى به عاقبتى ستوده
    فَحُشِرَ سِفْلَةُ الْأَعْرَابِ وَ بَقَایَا الْأَحْزَابِ إِلَى دَارِ النُّبُوَّةِ وَ الرِّسَالَةِ وَ مَهْبِطِ الْوَحْیِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ مُسْتَقَرِّ سُلْطَانِ الْوِلایَةِ وَ مَعْدِنِ الْوَصِیَّةِ وَ الْخِلافَةِ وَ الْإِمَامَةِ حَتَّى نَقَضُوا عَهْدَ الْمُصْطَفَى فِی أَخِیهِ عَلَمِ الْهُدَى وَ الْمُبَیِّنِ طَرِیقَ النَّجَاةِ مِنْ طُرُقِ الرَّدَى وَ جَرَحُوا کَبِدَ خَیْرِ الْوَرَى فِی ظُلْمِ ابْنَتِهِ وَ اضْطِهَادِ حَبِیبَتِهِ وَ اهْتِضَامِ عَزِیزَتِهِ بَضْعَةِ لَحْمِهِ وَ فِلْذَةِ کَبِدِهِ وَ خَذَلُوا بَعْلَهَا وَ صَغَّرُوا قَدْرَهُ وَ اسْتَحَلُّوا مَحَارِمَهُ وَ قَطَعُوا رَحِمَهُ وَ أَنْکَرُوا أُخُوَّتَهُ وَ هَجَرُوا مَوَدَّتَهُ وَ نَقَضُوا طَاعَتَهُ وَ جَحَدُوا وِلایَتَهُ،
    پس گرد آورده شدند فرومایگان اعراب، و و باقى‏مانده دسته‏هاى کافر، به درخانه نبوّت و رسالت، و فرودگاه وحى و فرشتگان، و قرارگاه سلطنت‏ ولایت، و معدن وصیت و خلافت و امامت، تا آنکه شکستند پیمان مصطفى را در حقّ برادرش، پرچم هدایت، و بیان‏کنند راه هدایت از راههاى هلاکت، و حریحه‏دار کردند جگر بهترین خلق را، در ستم به دخترش، و لگدکوب کردن محبوبش، و غصب کردن حق عزیزش، پاره تنش، و جگرگوشه‏اش، و شوهرش را واگذاشتند، و مقامش را کوچک شمردند، و حرامهایش را حلال کردند، و رحمش را قطع نمودند، و برادرى‏اش را انکار کردند و دوستى‏اش را ترک گفتند، و اطاعتش را شکستند، و ولایتش را منکر شدند
    وَ أَطْمَعُوا [أَطْعَمُوا] الْعَبِیدَ فِی خِلافَتِهِ وَ قَادُوهُ إِلَى بَیْعَتِهِمْ مُصْلِتَةً سُیُوفَهَا مُقْذِعَةً [مُشْرِعَةً] أَسِنَّتَهَا وَ هُوَ سَاخِطُ الْقَلْبِ هَائِجُ الْغَضَبِ شَدِیدُ الصَّبْرِ کَاظِمُ الْغَیْظِ یَدْعُونَهُ إِلَى بَیْعَتِهِمُ الَّتِی عَمَّ شُومُهَا الْإِسْلامَ وَ زَرَعَتْ فِی قُلُوبِ أَهْلِهَا الْآثَامَ وَ عَقَّتْ [وَ عَنَّفَتْ‏] سَلْمَانَهَا وَ طَرَدَتْ مِقْدَادَهَا وَ نَفَتْ جُنْدُبَهَا وَ فَتَقَتْ بَطْنَ عَمَّارِهَا وَ حَرَّفَتِ الْقُرْآنَ وَ بَدَّلَتِ الْأَحْکَامَ وَ غَیَّرَتِ الْمَقَامَ وَ أَبَاحَتِ الْخُمُسَ لِلطُّلَقَاءِ وَ سَلَّطَتْ أَوْلادَ اللُّعَنَاءِ عَلَى الْفُرُوجِ وَ الدِّمَاءِ وَ خَلَّطَتِ الْحَلالَ بِالْحَرَامِ وَ اسْتَخَفَّتْ بِالْإِیمَانِ وَ الْإِسْلامِ وَ هَدَمَتِ الْکَعْبَةَ،
    و بردگان را در خلافت او به طمع انداختند، و او را به طرف بیعتشان کشاندند، با شمشیرهاى برکشیده بیعت‏گران ناحق، و سرنیزه‏هاى برهنه عمّال حکومت، درحالى‏که او خشمگین‏دل، خروشیده غضب، سخت شکیب، و فروبرنده خشم خود بود، او را دعوت مى‏کردند به بیعتشان، که شومى آن اسلام‏ را فرا گرفت، و در دل اهل آن تخم گناهان را کاشت، و با سلمانش نامهربانى کرد، و مقدادش را طرد گفت‏ و ابوذرش را به عرصه تبعید برد، و سینه عمّارش را شکافت، و مفاهیم قرآن را تحریف کرد، و احکام الهى را به احکامى دیگر تبدیل نمود، و مقام‏ را دگرگون ساخت، و خمس را براى آزادشدگان فتح مکه مباح کرد، و اولاد لعنت‏شدگان را بر نوامیس و خون مردم مسلّط نمود، و حلال را با حرام مخلوط کرد، و ایمان و اسلام را سبک شمرد، و کعبه را ویران کرد
    وَ أَغَارَتْ عَلَى دَارِ الْهِجْرَةِ یَوْمَ الْحَرَّةِ وَ أَبْرَزَتْ بَنَاتِ الْمُهَاجِرِینَ وَ الْأَنْصَارِ لِلنَّکَالِ وَ السَّوْرَةِ [وَ السَّوْءَةِ] وَ أَلْبَسَتْهُنَّ ثَوْبَ الْعَارِ وَ الْفَضِیحَةِ وَ رَخَّصَتْ لِأَهْلِ الشُّبْهَةِ فِی قَتْلِ أَهْلِ بَیْتِ الصَّفْوَةِ وَ إِبَادَةِ نَسْلِهِ وَ اسْتِیصَالِ شَأْفَتِهِ وَ سَبْیِ حَرَمِهِ وَ قَتْلِ أَنْصَارِهِ وَ کَسْرِ مِنْبَرِهِ وَ قَلْبِ مَفْخَرِهِ وَ إِخْفَاءِ دِینِهِ وَ قَطْعِ ذِکْرِهِ یَا مَوَالِیَّ فَلَوْ عَایَنَکُمُ الْمُصْطَفَى وَ سِهَامُ الْأُمَّةِ مُغْرَقَةٌ فِی أَکْبَادِکُمْ وَ رِمَاحُهُمْ مُشْرَعَةٌ فِی نُحُورِکُمْ وَ سُیُوفُهَا مُولَغَةٌ [مُولَعَةٌ] فِی دِمَائِکُمْ یَشْفِی أَبْنَاءُ الْعَوَاهِرِ غَلِیلَ الْفِسْقِ مِنْ وَرَعِکُمْ وَ غَیْظَ الْکُفْرِ مِنْ إِیمَانِکُمْ،
    و غارتگرانه بر خانه هجرت روز حادثه جرّه حمله برد، و دختران مهاجران و انصار را، براى شکنجه سخت، و بى‏داد سنگین‏ از پرده بیرون کشید، و جامه ننگ و رسوایى بر آنان پوشاند، و به اهل شبهه اجازه و آزادى داد، براى کشتن اهل بیت برگزیده پیامبر، و نابود کردن نسلش، و ریشه‏کن کردن بیخ‏وبنش، و اسیر کردن حرمش، و به قتل رساندن‏ یاورانش، و شکستن منبرش، و وارونه نمودن مایه فخرش، و پنهان کردن دینش، و از میان بردن نامش!! اى سروران من، چه حالى داشت محمّد مصطفى اگر شما را مى‏دید درحالى‏که تیرهاى ملت، در جگرهاى شما فرو رفته، و نیزه‏هایشان در گلوهاى شما قرار گرفته و شمشیرهاى خون‏آشامشان در خون‏ شما نشسته بود، زنازادگان تشنگى شدید خود را به تبهکارى از پرواى شما، و خشم بسیار سخت کفر خود را از ایمان‏ شما فرو مى‏نشانند
    وَ أَنْتُمْ بَیْنَ صَرِیعٍ فِی الْمِحْرَابِ قَدْ فَلَقَ السَّیْفُ هَامَتَهُ وَ شَهِیدٍ فَوْقَ الْجَنَازَةِ قَدْ شُکَّتْ أَکْفَانُهُ بِالسِّهَامِ [شُبِّکَتْ بِالسِّهَامِ أَکْفَانُهُ‏] وَ قَتِیلٍ بِالْعَرَاءِ قَدْ رُفِعَ فَوْقَ الْقَنَاةِ رَأْسُهُ وَ مُکَبَّلٍ فِی السِّجْنِ قَدْ رُضَّتْ بِالْحَدِیدِ أَعْضَاؤُهُ وَ مَسْمُومٍ قَدْ قُطِّعَتْ [قُطِعَتْ‏] بِجُرَعِ السَّمِّ أَمْعَاؤُهُ وَ شَمْلُکُمْ [شَمَلَکُمْ‏] عَبَادِیدُ تُفْنِیهِمُ الْعَبِیدُ وَ أَبْنَاءُ الْعَبِیدِ فَهَلِ الْمِحَنُ یَا سَادَتِی اِلّا الَّتِی لَزِمَتْکُمْ وَ الْمَصَائِبُ اِلّا الَّتِی عَمَّتْکُمْ وَ الْفَجَائِعُ اِلّا الَّتِی خَصَّتْکُمْ وَ الْقَوَارِعُ اِلّا الَّتِی طَرَقَتْکُمْ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَیْکُمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِکُمْ وَ أَجْسَادِکُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکَاتُهُ.
    و شما بودید بین: به خاک افتاده در محرابى، که شمشیر تارک سرش را شکافته بود، و شهید بالاى تابوت که‏ کفنش با تیرهایى سوراخ‏سوراخ شده بود، و کشته در بیابان افتاده که سرش بالاى نیزه‏ها رفته بود، و بکند و زنجیر کشیده شده در زندان، که با آهن اعضایش کوفته شده بود، و مسمومى که با جرعه‏هاى سمّ مهلک، روده‏هایش، پاره‏پاره گشته، و جمع شما در این سو و آن سو پراکنده شده، بردگان و برده‏زادگان آنها را نابود مى‏کردند، پس اى سروان من آیا محنتها غیر آن است که ملازم شما شد، و مصایب جز آن است که شما را فرا گرفت، و فاجعه‏ها جز آن است که اختصاص به شما یافت، و حوادث کوبنده جز آن است که شما را کوبید؟! درود خدا بر شما و بر ارواح و پیکرهایتان، و رحمت و برکات خدا بر شما
    پس از این، قبر منوّر را ببوس، و بگو:
    0
    بِأَبِی أَنْتُمْ وَ أُمِّی یَا آلَ الْمُصْطَفَى إِنَّا لا نَمْلِکُ اِلّا أَنْ نَطُوفَ حَوْلَ مَشَاهِدِکُمْ وَ نُعَزِّیَ فِیهَا أَرْوَاحَکُمْ عَلَى هَذِهِ الْمَصَائِبِ الْعَظِیمَةِ الْحَالَّةِ بِفِنَائِکُمْ وَ الرَّزَایَا الْجَلِیلَةِ النَّازِلَةِ بِسَاحَتِکُمُ الَّتِی أَثْبَتَتْ فِی قُلُوبِ شِیعَتِکُمُ الْقُرُوحَ وَ أَوْرَثَتْ أَکْبَادَهُمُ الْجُرُوحَ وَ زَرَعَتْ فِی صُدُورِهِمُ الْغُصَصَ فَنَحْنُ نُشْهِدُ اللهَ أَنَّا قَدْ شَارَکْنَا أَوْلِیَاءَکُمْ وَ أَنْصَارَکُمُ الْمُتَقَدِّمِینَ فِی إِرَاقَةِ دِمَاءِ النَّاکِثِینَ وَ الْقَاسِطِینَ وَ الْمَارِقِینَ وَ قَتَلَةِ أَبِی عَبْدِ اللهِ سَیِّدِ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ عَلَیْهِ السَّلامُ یَوْمَ کَرْبَلاءَ بِالنِّیَّاتِ وَ الْقُلُوبِ وَ التَّأَسُّفِ عَلَى فَوْتِ تِلْکَ الْمَوَاقِفِ الَّتِی حَضَرُوا لِنُصْرَتِکُمْ وَ عَلَیْکُمْ مِنَّا السَّلامُ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکَاتُهُ.
    سپس قبر شریف را بین خود و قبله قرار بده و بگو:
    0
    اللهُمَّ یَا ذَا الْقُدْرَةِ الَّتِی صَدَرَ عَنْهَا الْعَالَمُ مُکَوَّنا مَبْرُوءا عَلَیْهَا مَفْطُورا تَحْتَ ظِلِّ الْعَظَمَةِ فَنَطَقَتْ شَوَاهِدُ صُنْعِکَ فِیهِ بِأَنَّکَ أَنْتَ اللهُ لا إِلَهَ اِلّا أَنْتَ مُکَوِّنُهُ وَ بَارِئُهُ وَ فَاطِرُهُ ابْتَدَعْتَهُ لا مِنْ شَیْ‏ءٍ وَ لا عَلَى شَیْ‏ءٍ وَ لا فِی شَیْ‏ءٍ وَ لا لِوَحْشَةٍ دَخَلَتْ عَلَیْکَ إِذْ لا غَیْرُکَ وَ لا حَاجَةٍ بَدَتْ لَکَ فِی تَکْوِینِهِ وَ لا لاسْتِعَانَةٍ مِنْکَ عَلَى الْخَلْقِ [مَا تَخْلُقُ‏] بَعْدَهُ بَلْ أَنْشَأْتَهُ لِیَکُونَ دَلِیلا عَلَیْکَ بِأَنَّکَ بَائِنٌ مِنَ الصُّنْعِ فَلا یُطِیقُ الْمُنْصِفُ لِعَقْلِهِ إِنْکَارَکَ وَ الْمَوْسُومُ بِصِحَّةِ الْمَعْرِفَةِ جُحُودَکَ أَسْأَلُکَ بِشَرَفِ الْإِخْلاصِ فِی تَوْحِیدِکَ،
    خدایا اى صاحب‏ قدرتى که جهان از آن قدرت هستى یافت، و بر آن قدرت بدون عیب پدید آورده شد، و در زیر سایه عظمت آفریده گشت، شواهد آفرینشت در آن گویا شد، بر اینکه تویى خدا، معبودى جز تو نیست، پدیدآوردنده‏اش، و آفریننده‏اش و خلق‏کننده‏اش، جهان را پدید آوردى، نه از چیزى، و نه بر روى چیزى، و نه در چیزى، و نه به خاطر ترسى که بر تو وارد شده باشد، آنگاه که غیر از تو نبود، و نه‏ به خاطر نیازى که در آفرینشش براى تو پیدا شده باشد، و نه براى اینکه پس از آفرینش جهان، به آن استعانت جویى، بلکه آن را به وجود آوردى‏ تا راهنمایى بر تو باشد، به اینکه تو از ساختمان آفرینش جدایى، پس انصاف‏دهنده به عقلش، طاقت انکار تو را نمى‏آورد، و موسوم به سلامت‏ معرفت تاب باور نکردن تو را ندارد، از تو مى‏خواهم، به شرف اخلاص در یکتاپرستى‏ات
    وَ حُرْمَةِ التَّعَلُّقِ بِکِتَابِکَ وَ أَهْلِ بَیْتِ نَبِیِّکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى آدَمَ بَدِیعِ فِطْرَتِکَ وَ بِکْرِ حُجَّتِکَ وَ لِسَانِ قُدْرَتِکَ وَ الْخَلِیفَةِ فِی بَسِیطَتِکَ وَ عَلَى مُحَمَّدٍ الْخَالِصِ مِنْ صَفْوَتِکَ وَ الْفَاحِصِ عَنْ مَعْرِفَتِکَ وَ الْغَائِصِ الْمَأْمُونِ عَلَى مَکْنُونِ سَرِیرَتِکَ بِمَا أَوْلَیْتَهُ مِنْ نِعْمَتِکَ بِمَعُونَتِکَ وَ عَلَى مَنْ بَیْنَهُمَا مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الْمُکَرَّمِینَ وَ الْأَوْصِیَاءِ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ أَنْ تَهَبَنِی لِإِمَامِی هَذَا.
    پس پهلوى روى خود را بر ضریح مبارک بگذار و بگو:
    0
    اللهُمَّ بِمَحَلِّ هَذَا السَّیِّدِ مِنْ طَاعَتِکَ وَ بِمَنْزِلَتِهِ عِنْدَکَ لا تُمِتْنِی فُجَاءَةً وَ لا تَحْرِمْنِی تَوْبَةً وَ ارْزُقْنِی الْوَرَعَ عَنْ مَحَارِمِکَ دِینا وَ دُنْیَا وَ اشْغَلْنِی بِالْآخِرَةِ عَنْ طَلَبِ الْأُولَى وَ وَفِّقْنِی لِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى وَ جَنِّبْنِی اتِّبَاعَ الْهَوَى وَ الاغْتِرَارَ بِالْأَبَاطِیلِ وَ الْمُنَى اللهُمَّ اجْعَلِ السَّدَادَ فِی قَوْلِی وَ الصَّوَابَ فِی فِعْلِی وَ الصِّدْقَ وَ الْوَفَاءَ فِی ضَمَانِی وَ وَعْدِی وَ الْحِفْظَ وَ الْإِینَاسَ مَقْرُونَیْنِ بِعَهْدِی وَ وَعْدِی وَ الْبِرَّ وَ الْإِحْسَانَ مِنْ شَأْنِی وَ خُلُقِی وَ اجْعَلِ السَّلامَةَ لِی شَامِلَةً وَ الْعَافِیَةَ بِی مُحِیطَةً مُلْتَفَّةً وَ لَطِیفَ صُنْعِکَ وَ عَوْنِکَ مَصْرُوفا إِلَیَّ وَ حُسْنَ تَوْفِیقِکَ وَ یُسْرِکَ مَوْفُورا عَلَیَّ وَ أَحْیِنِی یَا رَبِّ سَعِیدا،
    خدایا به جایگاه این آقا، بر طاعتت، و به مقامش در پیشگاهت، مرا ناگهان نمی‌ران، و از توبه محرومم مساز، و پرهیز از حرامهایت را چه دینى و چه دنیایى نصیبم فرما، و از طلب دنیا، به آخرت مشغولم نما، و به آنچه دوست دارى و خشنودى موفقم بدار، و از پیروى هوا، و فریب‏خوردن به امور باطل و آرزو برکنارم دار. خدایا قرار ده در گفتارم استوارى، و در کردارم درستى،، و در پیمان و وعده‏ام راستى و وفا و حفظ و انس‏گیرى را مقرون به پیمان و وعده‏ام، و نیکى و احسان را در شمار رفتار و اخلاقم، و قرار ده سلامتى را برایم فراگیر، و عافیت را بر من احاطه کننده و پیچیده، و رفتار لطیفت، و یارى‏ات را متوجه من، و حسن توفیقت و آسانى‏ات را بر من کامل شده، و زنده‏ام بدار پروردگارا خوشبخت
    وَ تَوَفَّنِی شَهِیدا وَ طَهِّرْنِی لِلْمَوْتِ وَ مَا بَعْدَهُ اللهُمَّ وَ اجْعَلِ الصِّحَّةَ وَ النُّورَ فِی سَمْعِی وَ بَصَرِی وَ الْجِدَةَ وَ الْخَیْرَ فِی طُرُقِی وَ الْهُدَى وَ الْبَصِیرَةَ فِی دِینِی وَ مَذْهَبِی وَ الْمِیزَانَ أَبَدا نَصْبَ عَیْنِی وَ الذِّکْرَ وَ الْمَوْعِظَةَ شِعَارِی وَ دِثَارِی وَ الْفِکْرَةَ وَ الْعِبْرَةَ أُنْسِی وَ عِمَادِی وَ مَکِّنِ الْیَقِینَ فِی قَلْبِی وَ اجْعَلْهُ أَوْثَقَ الْأَشْیَاءِ فِی نَفْسِی وَ اغْلِبْهُ عَلَى رَأْیِی وَ عَزْمِی وَ اجْعَلِ الْإِرْشَادَ فِی عَمَلِی وَ التَّسْلِیمَ لِأَمْرِکَ مِهَادِی وَ سَنَدِی وَ الرِّضَا بِقَضَائِکَ وَ قَدَرِکَ أَقْصَى عَزْمِی وَ نِهَایَتِی وَ أَبْعَدَ هَمِّی وَ غَایَتِی حَتَّى لا أَتَّقِیَ أَحَدا مِنْ خَلْقِکَ بِدِینِی وَ لا أَطْلُبَ بِهِ غَیْرَ آخِرَتِی وَ لا أَسْتَدْعِیَ مِنْهُ إِطْرَائِی وَ مَدْحِی وَ اجْعَلْ خَیْرَ الْعَوَاقِبِ عَاقِبَتِی،
    و بمیرانم شهید، و براى مرگ و پس از آن پاکم فرما. خدایا قرار بده سلامت و نور را در گوشم و دیده‏ام، و منفعت و خیر را در راههایم، و هدایت و بصیرت را در دین و آیینم، و میزان حق را همیشه در برابر چشم، و ذکر و پند را شعارم و جامه باطنم، و فکر و عبرت‏گرفتن را انیس و تکیه‏گاهم، و جاى‏گیر فرما یقین را در دلم، و آن را قرار ده استوار‌ترین چیزها در نهادم، و چیره کن آن را بر رأى‏ و تصمیم، و قرار ده ارشاد را در کردارم، و تسلیم شدن به امرت را بستر و پشتوانه‏ام، و راضى بودن به‏ قضا و قدرت را، آخرین کرانه تصمیم و نهایتم، و دور‌ترین اندیشه و هدفم، تا از احدى از بندگانت در امر دینم ملاحظه نکنم، و به آن جز آخرتم را نجویم، و از آن ثناگویى و تعریف را نجویم، و قرار ده‏ بهترین عاقبتها را عاقبت من
    وَ خَیْرَ الْمَصَایِرِ مَصِیرِی وَ أَنْعَمَ الْعَیْشِ عَیْشِی وَ أَفْضَلَ الْهُدَى هُدَایَ وَ أَوْفَرَ الْحُظُوظِ حَظِّی وَ أَجْزَلَ الْأَقْسَامِ قِسْمِی وَ نَصِیبِی وَ کُنْ لِی یَا رَبِّ مِنْ کُلِّ سُوءٍ وَلِیّا وَ إِلَى کُلِّ خَیْرٍ دَلِیلا وَ قَائِدا وَ مِنْ کُلِّ بَاغٍ وَ حَسُودٍ ظَهِیرا وَ مَانِعا اللهُمَّ بِکَ اعْتِدَادِی وَ عِصْمَتِی وَ ثِقَتِی وَ تَوْفِیقِی وَ حَوْلِی وَ قُوَّتِی وَ لَکَ مَحْیَایَ وَ مَمَاتِی وَ فِی قَبْضَتِکَ سُکُونِی وَ حَرَکَتِی وَ إِنَّ بِعُرْوَتِکَ الْوُثْقَى اسْتِمْسَاکِی وَ وُصْلَتِی وَ عَلَیْکَ فِی الْأُمُورِ کُلِّهَا اعْتِمَادِی وَ تَوَکُّلِی وَ مِنْ عَذَابِ جَهَنَّمَ وَ مَسِّ سَقَرَ نَجَاتِی وَ خَلاصِی وَ فِی دَارِ أَمْنِکَ وَ کَرَامَتِکَ مَثْوَایَ وَ مُنْقَلَبِی وَ عَلَى أَیْدِی سَادَتِی وَ مَوَالِیَّ آلِ الْمُصْطَفَى فَوْزِی وَ فَرَجِی اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُسْلِمِینَ وَ الْمُسْلِمَاتِ وَ اغْفِرْ لِی وَ لِوَالِدَیَّ وَ مَا وَلَدَا وَ أَهْلِ بَیْتِی وَ جِیرَانِی وَ لِکُلِّ مَنْ قَلَّدَنِی یَدا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ إِنَّکَ ذُو فَضْلٍ عَظِیمٍ.
    و بهترین بازگشتگاه را، بازگشتگاه من، و با ناز و نعمت‏‌ترین زندگیها را، زندگى من، و برترین‏ هدایتها را هدایت من، و کامل‏‌ترین بهره‏ها را بهره من، و شایان‏‌ترین نصیبها را نصیب من، و باش اى پروردگارم، براى من از هر پیش‏آمد بدى نگهدار، و به جانب هر خیرى راهنما و راهبر، و از هر متجاوز حسودى پشتیبان و جلوگیر. خدایا به توست‏ سازوبرگ و زمامم و اطمینان و توفیق و جنبش و نیرویم، و براى توست حیات و مرگم، و در کف توست آرامش، و حرکتم، و به دستاویز محکم‏‌تر توست چنگ زدن و پیوندم، و بر توست در همه کارها اعتماد و توکّلم، و از عذاب دوزخ، و تماس آتش نجات و رهایى‏ام، و در خانه امن و کرامت توست منزل و مأوایم، و به دست آقایان و سرورانم، خاندان مصطفى است رستگارى‏ و گشایشم. خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و بیامرز مردان و زنان مؤمن و مسلمان‏ را، و بیامرز مرا و پدر و مادرم و آنچه زاده‏اند، و همسایگانم، و هر زن و مرد باایمانى‏ را که حقّى بر گردن من دارد، همانا تو داراى فضل بزرگى
    child-poor-water

    صدقه آنلاین شعف

    در باب صدقه امام باقر (ع) می فرمایند :

     

    صدقه 70 بلا از بلاهای دنیا را به همراه مرگ بد را از انسان دفع می کند و صدقه دهنده هر گز با مرگ بد نمی میرد علاوه بر اجر اخروی که برای او ذخیره می شود .

    خیریه شعف

    شرح کتاب مفاتیح | مفاتیح الجنان آنلاین

    کتاب مفاتیح الجنان که به معنای کلید های بهشت ها می باشد

     تالیف شیخ عباس قمی که بین سال های 1294 – 1359 هجری قمری که برابر با 1255 – 1318 هجری شمسی می زیست و در حرم امام علی(ع) در نجف مدفون گشت. کتاب مفاتیح الجنان مجموعه ای است از دعاها ، مناجات و زیارات و اعمال مخصوص ماه های سال می باشد که برگرفته از احادیث و یا روایاتی که از پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار بیان شده است که به زبان عربی نوشته شده است و شیخ در ابتدای بعضی از دعاها و یا زیارات و اعمال توضیحاتی به فارسی درج کرده است .قسمت اعظمی از کتاب مفاتیح الجنان در حقیقت اقتباس شده از کتاب های (زادالمعال علامه مجلسی ، اقبال سید بن طاووی و مصباح کفعمی می باشد )

    مفاتیح الجنان آنلاین

    خیریه شعف

    انتشار کتاب | مفاتیح الجنان آنلاین

    شیخ عباس قمی کتاب مفاتیح الجنان را در سال 1344 ه.ق در مشهد منتشر نمود

     دیری نگذشت که در تمام ایران نسخه هایی از این کتاب در مساجد ، زیارتگاه ها پخش شد و مسلمانان جهت خواندن دعاها و زیارات در اماکن مقدس از آن استفاده نمودند این کتاب را خوشنویسان بزرگی چون طاهر خوشنویس،مصباح‌زاده، میرزا احمد زنجانی، محمدرضا افشاری و دیگران با خط نسخ و نستعلیق نوشته‌اند.
    توضیحاتی که شیخ عباس قمی ابتدای هر دعا یا زیارت یا اعمال آورده، به زبان فارسی است. اما متن دعاها و زیارت‌ها که به عربی است توسط برخی از مترجمان به فارسی ترجمه شده‌اند. معروف‌ترین و رایج‌ترین ترجمه فارسی مفاتیح، ترجمه مهدی الهی قمشه‌ای است.
    مفاتیح به زبان‌های دیگر از جمله انگلیسی (دست کم چهار ترجمه)، فرانسوی، ترکی، اردو و اسپانیایی نیز ترجمه شده است

    شیخ-عباس-قمی

    اهمیت و معرفی کتاب مفاتیح | مفاتیح الجنان آنلاین

    کتاب مفاتیح الجنان از آن جهت که شامل بسیاری از ادعیه و زیارات و اعمال مورد نیاز مردم در زندگی روزمره مردم بوده است و  متنون درج شده آن از لحاظ سندی و روایی معتبر می باشد بسیار مورد توجه  مخصوصا مردم ایران قرار گرفته است و تا به حدی که در اکثر اماکن مذهبی و حتی خانه ها در کنار کتاب قرآن کریم  قرار گرفته است . 

    آورده اند که شیخ عباس قمی مفاتیح را به‌انگیزه اصلاح کتاب مِفتاح الجنان(  نوشته است که در آن زمان رایج و دعاهای بدون سندی در آن بوده است ) و کسانی از او خواسته بودند که دعاهای سنددار کتاب را جدا نموده به همراه سایر دعاهای معتبر بنویسد که ماحصل کار منجر به تالیف کتاب مفاتیح الجنان گشت .
    قابل توجه است که از ابتدای انقلاب اسلامی تا کنون چیزی حدود 45 سال گذشته بیش از 28 میلیون نسخه از کتاب مفاتیح الجنان چاپ شده است و این عدد به غیر منتخب مفاتیح و یا کتب دیگری که اقتباس از مفاتیح الجنان است می باشد که خود بر اهمیت این کتاب و مورد استفاده قرار گرفتن آن توسط مردم ایران دارد .

    بخش ها و ویژگی های کتاب | مفاتیح الجنان آنلاین

    مفاتیح الجنان یک بخش اصلی دارد که در سه باب شکل یافته است.

    1. ادعیه
    2. اعمال سالیانه
    3. زیارت‌ها
      همچنین دو بخش فرعی دارد شامل
    4. ملحقات (پیوسته‌ها)
    5. باقیات الصالحات

    شیخ عباس قمی دعاها را به همراه سند نیاورده است، بلکه فقط بیان کرده دعا را از کدام منبع نقل می‌کند.
    معمولاً در ابتدای مفاتیح الجنان، چند سوره بلند و کوچک قرآن چاپ می‌شو که در اصل کتاب نیامده است

    باب اول: ادعیه

    شامل تعقیبات نمازها، اعمال شب و روز و ایام هفته، نماز‌های معروف مثل نماز حضرت رسول(ص)، نماز امیرالمؤمنین(ع)، نماز حضرت فاطمه(س)،نماز جعفر طیار، زیارت ائمه در روزهای هفته، برخی از دعاها و مناجات‌ها  

    باب دوم: اعمال سالیانه

    این باب برای بیان اعمال مستحبی در طول سال قمری تنظیم شده است. مطالب این قسمت از ماه رجب شروع شده و با اعمال ماه جمادی الثانی و سپس اعمال نوروز و ماه‌های رومی تمام می‌شود. مناجات شعبانیه، در اعمال ماه شعبان، دعای ابوحمزه ثمالی، دعای افتتاح و دعای سحر معروف، اعمال شب‌های قدر در اعمال ماه رمضان، دعای امام حسین در روز عرفه در اعمال ماه ذی الحجة جزو معروف‌ترین و مشهورترین مطالب این بخش از مفاتیح به شمار می‌روند.

    باب سوم: بخش زیارات

    در این باب ابتدا مطالبی درباره آداب سفر و زیارت و نیز اذن دخول حرم‌ها ذکر شده است. نخستین زیارت، زیارت رسول خدا(ص) است که بعد از آن، زیارت حضرت فاطمه(س) و سپس زیارت ائمه بقیع آمده است. علاوه بر زیارت دوازده امام، این بخش شامل زیارت امامزادگان و بعضی از بزرگان و علمای شیعه نیز می‌شود، زیارت‌هایی مثل زیارت حضرت حمزه،مسلم بن عقیل، فاطمه بنت اسد، شهدای جنگ احد، سلمان فارسی و غیره. اعمال برخی از مساجد معروف مثل مسجد کوفه، مسجد صعصعه نیز در این بخش گنجانده شده است.

    باب چهارم : ملحقات (پیوست ها )

    در این بخش هشت مطلب به مفاتیح افزوده شده است که به اعتقاد شیخ عباس قمی نیاز مردم به این دعاها زیاد بوده است. این هشت مطلب عبارتند از:

    • دعای وداع ماه رمضان
    • خطبه روز عید فطر
    • زیارت جامعه ائمة المؤمنین
    • دعای بعد از زیارت‌ها
    • زیارت وداع با ائمه
    • رقعه‌ای برای حاجت
    • دعا برای زمان غیبت امام زمان(عج)
    • آداب زیارت نیابتی.

    باب پنجم : باقیات الصالحات

    باقیات الصالحات کتابی از شیخ عباس قمی است که خود آن را در حاشیه مفاتیح نوشته و منتشر کرده است. به گفته شیخ عباس قمی نگارش این بخش در جمعه ۱۹ محرم سال ۱۳۴۵ق به پایان رسیده است در چاپ‌های مختلف مفاتیح الجنان، این کتاب به همراه مفاتیح عرضه شده است. این کتاب دارای شش باب و بخشی به عنوان ملحقات است که عبارت‌اند از:

    • باب اول: مختصری از اعمال شب و روز که برخی از آداب زندگی روزمره و دعاهای ساعات روز و چگونه خواندن نماز شب در آن بیان شده است.
    • باب دوم: ذکر بعضی از نمازهای مستحب، که نماز هدیه به معصومان، نماز لیلة الدفن، نمازهای حاجت، نمازهای استغاثه و نمازهای ایام هفته از جمله آنها هستند. شیخ عباس قمی انواع استخاره و چگونه استخاره گرفتن را نیز در همین بخش آورده است.
    • باب سوم: دعاها و عوذات برای دردها و بیماری‌ها، که دعاهایی برای رفع دردها و بیماری‌های مختلف در آن بیان شده است.
    • باب چهارم: دعاهای منتخب از کتاب کافی. دعاهای این بخش نیز بیشتر برای رفع مشکلاتی مثل کمبود رزق و احتیاجات دنیوی است.
    • باب پنجم: ذکر بعض حِرزها و دعاهای کوتاه که از کتاب مُهَجُ الدّعَوات و المجتنی انتخاب شده. در این باب دعاهایی برای دور ماندن از بلاها (حرز) و نیز چند مناجات و دعاهایی برای رزق نقل شده است.
    • باب ششم: بیان خواص برخی سوره‌ها و آیات و ذکر بعضی ادعیه و مطالب متفرقه. خواص برخی آیات قرآن و سوره‌های آن که برای حل مشکلات روزمره کاربرد دارند، در این بخش ذکر شده است. دعا برای خواب دیدن افراد، دعای مطالعه، آداب عقیقه و استخاره با قرآن نیز در این باب قرار گرفته است.
    • خاتمه: مختصری از احکام اموات

    منابع کتاب | مفاتیح الجنان آنلاین

    برخی منابع که شیخ عباس قمی در تألیف مفاتیح الجنان از آنها استفاده کرده و در این کتاب نام برده است، به شرح زیر است:

    1.  اثبات الهداة نوشته شیخ حر عاملی
    2. الاحتجاج نوشته احمد بن علی طبرسی
    3. الاختیار نوشته ابن باقی
    4. اربعة ایام نوشته میرداماد
    5. الأزریة مشهور به هائیه نوشته شیخ کاظم ازری
    6. إعلام الوری نوشته شیخ طبرسی
    7. الإقبال نوشته سید بن طاووس
    8. الأمالی نوشته شیخ طوسی
    9. الأمان نوشته سید بن طاووس
    10. بحار الانوار نوشته علامه مجلسی
    11. بلد الامین نوشته کفعمی

       

    خیریه شعف

    نوشته نویسنده | مفاتیح الجنان آنلاین

    شیخ عباس قمی پس از اتمام کتاب مفاتیح الجنان

    پخش ویدیو
    Shopping Basket