کمک آنلاین

خیریه شعف

مفاتیح الجنان آنلاین شعف

کتاب مفاتیح الجنان خیریه شعف

باب اول: ادعیه
باب دوم: اعمال سال
باب سوم: زیارات
ملحقات مفاتیح الجنان
رساله باقیات الصالحات
    دعای امام سجاد (ع)
    ملحقات دوم رساله باقیات الصالحات (دعای سی و یکم صحیفه سجادیه: توبه و بازگشت):
    وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي ذِكْرِ التَّوْبَةِ وَ طَلَبِهَا
    از دعاهاى امام عليه السّلام است در بيان توبه و بازگشت‏
    اَللَّهُمَّ يَا مَنْ لاَ يَصِفُهُ نَعْتُ الْوَاصِفِينَ‏ وَ يَا مَنْ لاَ يُجَاوِزُهُ رَجَاءُ الرَّاجِينَ‏
    بار خدايا، اى آن كه توصيف واصفان، وصف كردنت نتواند و اى آن كه اميد اميدواران از تو در نگذرد
    وَ يَا مَنْ لاَ يَضِيعُ لَدَيْهِ أَجْرُ الْمُحْسِنِينَ‏ وَ يَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى خَوْفِ الْعَابِدِينَ‏
    و اى آن كه پاداش نيكوكاران در نزد تو تباه نگردد. اى خداوندى كه پرستندگان چون از تو ترسند از ديگر كس نترسند
    وَ يَا مَنْ هُوَ غَايَةُ خَشْيَةِ الْمُتَّقِينَ‏ هَذَا مَقَامُ مَنْ تَدَاوَلَتْهُ أَيْدِي الذُّنُوبِ
    و اى خداوندى كه پرهيزگاران چون بيم تو به دل دارند، بيم كس به دل راه ندهند. اينجا كه من ايستاده ‏ام، جايگاه كسى است كه بازيچه دست گناهان است
    وَ قَادَتْهُ أَزِمَّةُ الْخَطَايَا وَ اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِ الشَّيْطَانُ‏ فَقَصَّرَ عَمَّا أَمَرْتَ بِهِ تَفْرِيطاً
    و زمام اختيارش در كف خطاها و لغزشها. شيطان بر او تاخته و چيرگى يافته، پس، از روى تفريط، از انجام هر چه بدان فرمان داده‏اى قصور ورزيده
    وَ تَعَاطَى مَا نَهَيْتَ عَنْهُ تَغْرِيراً كَالْجَاهِلِ بِقُدْرَتِكَ عَلَيْهِ أَوْ كَالْمُنْكِرِ فَضْلَ إِحْسَانِكَ إِلَيْهِ
    و از سر غرور، هر چه را از آن نهى كرده‏اى مرتكب شده، همانند كسى كه گستردگى عرصه قدرت تو را نمى‏شناسد يا آنكه احسان تو را در حق خود انكار مى‏كند.
    حَتَّى إِذَا انْفَتَحَ لَهُ بَصَرُ الْهُدَى وَ تَقَشَّعَتْ عَنْهُ سَحَائِبُ الْعَمَى‏ أَحْصَى مَا ظَلَمَ بِهِ نَفْسَهُ
    و آنگاه كه ديده هدايتش بينا شود و آن ابرهايى كه بصيرتش را فرو پوشانيده پراكنده گردد، آن ستمها كه در حق خود كرده بر شمرد
    وَ فَكَّرَ فِيمَا خَالَفَ بِهِ رَبَّهُ فَرَأَى كَبِيرَ عِصْيَانِهِ كَبِيراً وَ جَلِيلَ مُخَالَفَتِهِ جَلِيلاً
    و در آن خلافها كه در امر پروردگارش مرتكب شده بينديشد. پس عصيان بزرگ خود را به همان بزرگى كه هست بنگرد و خلاف عظيم خود را به همان عظمت كه هست مشاهده كند.
    فَأَقْبَلَ نَحْوَكَ مُؤَمِّلاً لَكَ مُسْتَحْيِياً مِنْكَ وَ وَجَّهَ رَغْبَتَهُ إِلَيْكَ ثِقَةً بِكَ
    آنگاه با دلى پر اميد به تو روى نهد در حالى كه ديده از پشت پاى خجالت بر نتواند داشت. همه رغبت خويش در تو بسته و تنها اعتمادش به توست.
    فَأَمَّكَ بِطَمَعِهِ يَقِيناً وَ قَصَدَكَ بِخَوْفِهِ إِخْلاَصاً قَدْ خَلاَ طَمَعُهُ مِنْ كُلِّ مَطْمُوعٍ فِيهِ غَيْرِكَ
    با اميدى كه در دل خود پرورده از روى يقين آهنگ تو كرده و با دلى بيمناك و اخلاصى تمام به درگاه تو روى آورده است. و اگر ديگران طمع در ديگرى بسته‏اند او جز در تو طمع نبسته،
    وَ أَفْرَخَ رَوْعُهُ مِنْ كُلِّ مَحْذُورٍ مِنْهُ سِوَاكَ‏ فَمَثَلَ بَيْنَ يَدَيْكَ مُتَضَرِّعاً
    اگر ديگران از ديگرى هراسناكند او را جز از تو هراسى در دل نيست. بار خدايا، بنده تو در پيشگاه تو به تضرع ايستاده
    وَ غَمَّضَ بَصَرَهُ إِلَى الْأَرْضِ مُتَخَشِّعاً وَ طَأْطَأَ رَأْسَهُ لِعِزَّتِكَ مُتَذَلِّلاً
    و به خشوع چشم بر زمين دوخته و در پيشگاه عز تو سر به خوارى فرو داشته‏
    وَ أَبَثَّكَ مِنْ سِرِّهِ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنْهُ خُضُوعاً وَ عَدَّدَ مِنْ ذُنُوبِهِ مَا أَنْتَ أَحْصَى لَهَا خُشُوعاً
    و خاضعانه راز دلش را كه تو خود بدان آگاه‏ترى با تو در ميان نهاده و فروتنانه گناهانش را كه تو خود شمارشان بهتر مى‏دانى يك يك بر مى‏شمرد.
    وَ اسْتَغَاثَ بِكَ مِنْ عَظِيمِ مَا وَقَعَ بِهِ فِي عِلْمِكَ وَ قَبِيحِ مَا فَضَحَهُ فِي حُكْمِكَ مِنْ ذُنُوبٍ أَدْبَرَتْ ‏
    به درگاه تو استغاثه مى ‏كند از واقعه شگرفى كه بدان گرفتار آمده و تو خود از آن با خبرى و زارى مى‏كند از عملى ناپسند كه به سبب سرپيچى از حكم تواش رسوا ساخته:
    لَذَّاتُهَا فَذَهَبَتْ وَ أَقَامَتْ تَبِعَاتُهَا فَلَزِمَتْ لاَ يُنْكِرُ - يَا إِلَهِي - عَدْلَكَ إِنْ عَاقَبْتَهُ وَ لاَ يَسْتَعْظِمُ
    همان گناهانى كه لذات آنها سپرى گشته و شتابان گريخته است و عواقب شومشان باقى است چنان كه گويى هرگز سر رفتنش نيست. اى خداوند من، چنين بنده‏اى اگر به عدل خود عقوبتش كنى زبان به انكار نمى‏گشايد
    عَفْوَكَ إِنْ عَفَوْتَ عَنْهُ وَ رَحِمْتَهُ‏ لِأَنَّكَ الرَّبُّ الْكَرِيمُ الَّذِي لاَ يَتَعَاظَمُهُ غُفْرَانُ الذَّنْبِ الْعَظِيمِ‏
    و اگر عفوش كنى و بر او رحمت آورى عفو و رحمتت را در برابر عظمتت بزرگ نشمارد. زيرا تو آن پروردگار كريمى هستى كه آمرزش گناهان بزرگ را بزرگ نمى ‏شمرى.
    اَللَّهُمَّ فَهَا أَنَا ذَا قَدْ جِئْتُكَ مُطِيعاً لِأَمْرِكَ فِيمَا أَمَرْتَ بِهِ مِنَ الدُّعَاءِ مُتَنَجِّزاً وَعْدَكَ
    اى خداوند، اين منم كه به سوى تو آمده‏ام، مطيع فرمان توام آنجا كه فرمان داده‏اى كه بندگانت دست به دعا بر دارند.
    فِيمَا وَعَدْتَ بِهِ مِنَ الْإِجَابَةِ إِذْ تَقُولُ (ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ‏)
    اينك خواهم به آن وعده اجابت كه داده‏اى وفا كنى، كه تو خود گفته‏اى:بخوانيد مرا تا شما را اجابت كنم.
    اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ الْقَنِي بِمَغْفِرَتِكَ كَمَا لَقِيتُكَ بِإِقْرَارِي‏
    بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و آن سان كه من در برابر تو به گناه خود اعتراف كرده‏ام، تو نيز به آمرزش خود مرا بپذير.
    وَ ارْفَعْنِي عَنْ مَصَارِعِ الذُّنُوبِ كَمَا وَضَعْتُ لَكَ نَفْسِي ‏
    و آن سان كه خود را در برابر تو پست گردانيده ‏ام مرا از لغزشگاه هاى گناه برگير
    وَ اسْتُرْنِي بِسِتْرِكَ كَمَا تَأَنَّيْتَنِي عَنِ الاِنْتِقَامِ مِنِّي
    و آن سان كه در انتقام گرفتن از من درنگ كرده‏ اى، مرا در پرده رحمت خويش مستور دار.
    اَللَّهُمَّ وَ ثَبِّتْ فِي طَاعَتِكَ نِيَّتِي وَ أَحْكِمْ فِي عِبَادَتِكَ بَصِيرَتِي
    بار خدايا، قصد مرا در اطاعت خويش پايدارى بخش و بصيرتم را در پرستشت قوى گردان
    وَ وَفِّقْنِي مِنَ الْأَعْمَالِ لِمَا تَغْسِلُ بِهِ دَنَسَ الْخَطَايَا عَنِّي‏
    و مرا توفيق كارهايى ده كه با آن از آلودگى گناه شست و شويم دهى،
    وَ تَوَفَّنِي عَلَى مِلَّتِكَ وَ مِلَّةِ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ - عَلَيْهِ السَّلاَمُ - إِذَا تَوَفَّيْتَنِي‏
    و چون بميرانى بر آيين خود و آيين پيامبرت محمد - عليه السلام - بميران.
    اَللَّهُمَّ إِنِّي أَتُوبُ إِلَيْكَ فِي مَقَامِي هَذَا مِنْ كَبَائِرِ ذُنُوبِي وَ صَغَائِرِهَا
    اى خداوند، در همين مكان كه ايستاده ‏ام، از گناهان خرد و كلان خود،
    وَ بَوَاطِنِ سَيِّئَاتِي وَ ظَوَاهِرِهَا وَ سَوَالِفِ زَلاَّتِي وَ حَوَادِثِهَا
    از بديهاى پنهان و آشكار خود، از لغزش¬هاى گذشته و حال خود به درگاه تو توبه مى‏ كنم،
    تَوْبَةَ مَنْ لاَ يُحَدِّثُ نَفْسَهُ بِمَعْصِيَةٍ وَ لاَ يُضْمِرُ أَنْ يَعُودَ فِي خَطِيئَةٍ
    چونان توبه كسى كه از آن پس حتى با خود سخن از گناه نگويد و در خاطر نگذراند كه خطاى پيشين از سر گيرد.
    وَ قَدْ قُلْتَ - يَا إِلَهِي - فِي مُحْكَمِ كِتَابِكَ إِنَّكَ تَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِكَ ‏
    اى خداوند من، تو خود در كتاب محكمت گفته‏ اى كه توبه بندگانت را مى‏ پذيرى
    وَ تَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَ تُحِبُّ التَّوَّابِينَ فَاقْبَلْ تَوْبَتِي كَمَا وَعَدْتَ وَ اعْفُ عَنْ سَيِّئَاتِي
    و گناهانشان را عفو مى ‏كنى ‏و توبه كنندگان را دوست مى‏ دارى، پس همچنان كه وعده داده ‏اى توبه من بپذير و همچنان كه بر عهده گرفته‏ اى از خطاهاى من درگذر
    كَمَا ضَمِنْتَ وَ أَوْجِبْ لِي مَحَبَّتَكَ كَمَا شَرَطْتَ‏ وَ لَكَ - يَا رَبِّ - شَرْطِي أَلاَّ أَعُودَ فِي مَكْرُوهِكَ
    و آن سان كه شرط كرده ‏اى محبت خود نصيب من ساز. اى پروردگار من، من نيز شرط مى‏ كنم كه زين پس كارى را كه تواش ناخوش داشته ‏اى مرتكب نشوم
    وَ ضَمَانِي أَنْ لاَ أَرْجِعَ فِي مَذْمُومِكَ وَ عَهْدِي أَنْ أَهْجُرَ جَمِيعَ مَعَاصِيكَ‏
    و بر عهده مى‏ گيرم كه عملى را كه تواش ناپسند دانسته‏ اى انجام ندهم و از هر چه معصيت توست دورى گزينم.
    اَللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعْلَمُ بِمَا عَمِلْتُ فَاغْفِرْ لِي مَا عَلِمْتَ وَ اصْرِفْنِي بِقُدْرَتِكَ إِلَى مَا أَحْبَبْتَ‏
    اى خداوند، تو بهتر مى ‏دانى كه من چه كرده ‏ام، پس آن گناهان را كه خود بدانها آگاهى بيامرز و به قدرت خود مرا بدان سو ببر كه خود دوست دارى.
    اَللَّهُمَّ وَ عَلَيَّ تَبِعَاتٌ قَدْ حَفِظْتُهُنَّ وَ تَبِعَاتٌ قَدْ نَسِيتُهُنَّ وَ كُلُّهُنَّ بِعَيْنِكَ الَّتِي لاَ تَنَامُ
    اى خداوند، بر ذمه من تبعاتى است كه در حفظ دارم و تبعاتى كه از ياد برده ‏ام، ولى همه را چشم تو كه هرگز به خواب نمى‏ رود مى نگرد
    وَ عِلْمِكَ الَّذِي لاَ يَنْسَى‏ فَعَوِّضْ مِنْهَا أَهْلَهَا وَ احْطُطْ عَنِّي وِزْرَهَا وَ خَفِّفْ عَنِّي ثِقْلَهَا
    و علم تو كه هيچ چيز از آن نهان نمى‏ماند، مى ‏داند. تو خود كسانى را كه بر من ذمه دارند عوض ده و بار گناه آن از دوش من برگير و از سنگينى آن بكاه
    وَ اعْصِمْنِي مِنْ أَنْ أُقَارِفَ مِثْلَهَا اَللَّهُمَّ وَ إِنَّهُ لاَ وَفَاءَ لِي بِالتَّوْبَةِ إِلاَّ بِعِصْمَتِكَ
    و مرا از ارتكاب چنان گناهانى نگه‏دار. اى خداوند، من در توبه خويش پايدارى نتوانم، مگر تو مرا از گناه نگه‏دارى
    وَ لاَ اسْتِمْسَاكَ بِي عَنِ الْخَطَايَا إِلاَّ عَنْ قُوَّتِكَ فَقَوِّنِي بِقُوَّةٍ كَافِيَةٍ وَ تَوَلَّنِي بِعِصْمَةٍ مَانِعَةٍ
    و از گناه پرهيز نتوانم مگر تو توان آنم دهى. پس مرا به نيرويى به حد كفايت توانا گردان و به عصمتى باز دارنده از گناه مدد فرماى.
    اَللَّهُمَّ أَيُّمَا عَبْدٍ تَابَ إِلَيْكَ وَ هُوَ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ فَاسِخٌ لِتَوْبَتِهِ وَ عَائِدٌ فِي ذَنْبِهِ وَ خَطِيئَتِهِ
    اى خداوند، هر بنده‏ اى، به درگاه تو توبه مى‏ كند و حال آنكه تو به علم خود مى‏ دانى كه توبه خود خواهد شكست و بار ديگر به گناه و خطاى خود باز خواهد گشت.
    فَإِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَكُونَ كَذَلِكَ‏ فَاجْعَلْ تَوْبَتِي هَذِهِ تَوْبَةً لاَ أَحْتَاجُ بَعْدَهَا إِلَى تَوْبَةٍ
    خداوندا، به تو پناه مى‏ آورم اگر در اين زمره باشم. اى خداوند، اين توبه من از آن گونه قرارده كه بعد از آن نيازمند توبه نشوم.
    تَوْبَةً مُوجِبَةً لِمَحْوِ مَا سَلَفَ وَ السَّلاَمَةِ فِيمَا بَقِيَ‏
    توبه‏ اى كه موجب زداييدن گناهان گذشته من باشد و سبب در امان ماندن در باقى عمر از گنه كارى.
    اَللَّهُمَّ إِنِّي أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ مِنْ جَهْلِي وَ أَسْتَوْهِبُكَ سُوءَ فِعْلِي
    اى خداوند، از نادانى خود، از درگاه تو، پوزش مى‏طلبم و بخشايش كردار بدم را از تو مى‏ خواهم.
    فَاضْمُمْنِي إِلَى كَنَفِ رَحْمَتِكَ تَطَوُّلاً وَ اسْتُرْنِي بِسِتْرِ عَافِيَتِكَ تَفَضُّلاً
    به احسان خويش مرا در كنف رحمت خود جاى ده و به فضل و كرم خويش در پرده عافيت خود بپوشان.
    اَللَّهُمَّ وَ إِنِّي أَتُوبُ إِلَيْكَ مِنْ كُلِّ مَا خَالَفَ إِرَادَتَكَ أَوْ زَالَ عَنْ مَحَبَّتِكَ
    اى خداوند، به درگاه تو توبه مى‏ كنم از هر آنچه برخلاف خواست تو باشد یا از دوستی تو دور باشد،
    مِنْ خَطَرَاتِ قَلْبِي وَ لَحَظَاتِ عَيْنِي وَ حِكَايَاتِ لِسَانِي
    یعنی آنچه در دلم می گذرد یا به دیده ام می آید و هر سخن بيجا كه بر زبانم جارى گشته،
    تَوْبَةً تَسْلَمُ بِهَا كُلُّ جَارِحَةٍ عَلَى حِيَالِهَا مِنْ تَبِعَاتِكَ وَ تَأْمَنُ مِمَا يَخَافُ الْمُعْتَدُونَ مِنْ أَلِيمِ سَطَوَاتِكَ‏
    توبه مى‏ كنم آن چنان كه يك يك اعضايم از عقوبت هاى تو به سلامت مانند و از خشم دردناك تو كه متجاوزان و ستمكاران از آن بيمناكند در امان باشند.
    اَللَّهُمَّ فَارْحَمْ وَحْدَتِي بَيْنَ يَدَيْكَ وَ وَجِيبَ قَلْبِي مِنْ خَشْيَتِكَ وَ اضْطِرَابَ أَرْكَانِي مِنْ هَيْبَتِكَ‏
    بار خدايا به تنهايى من در برابر خود و تپيدن هاى دلم از خوف خود و لرزش اعضايم از هيبت خود رحمت آور،
    فَقَدْ أَقَامَتْنِي - يَا رَبِّ - ذُنُوبِي مَقَامَ الْخِزْيِ بِفِنَائِكَ فَإِنْ سَكَتُّ لَمْ يَنْطِقْ عَنِّي أَحَدٌ
    كه گناهانم، اى پروردگار من، مرا در پيشگاه تو در مقام رسوايى بر پاى داشته. اگر خود خاموشى گزينم، كسى درباره من سخن نخواهد گفت
    وَ إِنْ شَفَعْتُ فَلَسْتُ بِأَهْلِ الشَّفَاعَةِ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ شَفِّعْ فِي خَطَايَايَ كَرَمَكَ
    و اگر شفيعى بطلبم، دانم كه سزاوار شفاعت نيستم تا كسى مرا شفاعت كند. بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و كرمت را شفيع خطاهاى من قرار ده
    وَ عُدْ عَلَى سَيِّئَاتِي بِعَفْوِكَ وَ لاَ تَجْزِنِي جَزَائِي مِنْ عُقُوبَتِكَ‏ وَ ابْسُطْ عَلَيَّ طَوْلَكَ وَ جَلِّلْنِي بِسِتْرِكَ
    و به عفو و بخشايش خود گناهانم عفو كن و مرا به عقوبتى كه سزاوار آنم جزا مده‏ و احسان خود به فراوانى به من ارزانى دار و مرا در پرده عفو خود بپوشان.
    وَ افْعَلْ بِي فِعْلَ عَزِيزٍ تَضَرَّعَ إِلَيْهِ عَبْدٌ ذَلِيلٌ فَرَحِمَهُ أَوْ غَنِيٍّ تَعَرَّضَ لَهُ عَبْدٌ فَقِيرٌ فَنَعَشَهُ‏
    اى خداوند، با من همانند پيروزمندى رفتار كن كه بنده‏اى ذليل در برابرش زارى مى ‏كند و آن پيروزمند بر او رحمت مى‏آورد، يا همانند توانگرى كه فقيرى راه بر او مى‏ گيرد و آن توانگر بى ‏نيازش مى‏ سازد.
    اَللَّهُمَّ لاَ خَفِيرَ لِي مِنْكَ فَلْيَخْفُرْنِي عِزُّكَ وَ لاَ شَفِيعَ لِي إِلَيْكَ فَلْيَشْفَعْ لِي فَضْلُكَ
    بار خدايا، كس نيست كه مرا پناه دهد، سايه عز توست كه بايست مرا پناه دهد. كس نيست كه به درگاه تو شفيع من شود، فضل و كرم توست كه بايست مرا شفاعت كند.
    وَ قَدْ أَوْجَلَتْنِي خَطَايَايَ فَلْيُؤْمِنِّي عَفْوُكَ‏ فَمَا كُلُّ مَا نَطَقْتُ بِهِ عَنْ جَهْلٍ مِنِّي بِسُوءِ أَثَرِي
    گناهانم مرا مى‏ ترساند، عفو توست كه بايست مرا ايمنى بخشد. اى خداوند من، آنچه بر زبان مى‏آورم نه از آن روست كه از اعمال ناستوده خود بى‏خبرم،
    وَ لاَ نِسْيَانٍ لِمَا سَبَقَ مِنْ ذَمِيمِ فِعْلِي‏ لَكِنْ لِتَسْمَعَ سَمَاؤُكَ وَ مَنْ فِيهَا وَ أَرْضُكَ وَ مَنْ عَلَيْهَا مَا أَظْهَرْتُ لَكَ مِنَ النَّدَمِ
    يا كردارهاى ناپسند خود از ياد برده‏ام، بل براى آن است كه آسمان‏ها و ساكنان آنها و زمين و هر چه بر روى آن است، پشيمانى مرا كه در برابر تو اظهار كرده ‏ام بشنوند
    وَ لَجَأْتُ إِلَيْكَ فِيهِ مِنَ التَّوْبَةِ فَلَعَلَّ بَعْضَهُمْ بِرَحْمَتِكَ يَرْحَمُنِي لِسُوءِ مَوْقِفِي أَوْ تُدْرِكُهُ الرِّقَّةُ عَلَيَّ لِسُوءِ حَالِي
    و بدانند كه توبه كرده ‏ام و به تو پناه آورده‏ام. باشد كه يكى از آنها بر شوربختى من رحمت آرد يا بر بد حالى منش رقت آيد
    فَيَنَالَنِي مِنْهُ بِدَعْوَةٍ هِيَ أَسْمَعُ لَدَيْكَ مِنْ دُعَائِي‏ أَوْ شَفَاعَةٍ أَوْكَدُ عِنْدَكَ مِنْ شَفَاعَتِي
    و در حق من دعايى كند كه تو زودتر از دعاى من مستجاب فرمايى، يا روى شفاعت بر زمين نهد و شفاعت او از درخواست من مقبول ‏تر افتد
    تَكُونُ بِهَا نَجَاتِي مِنْ غَضَبِكَ وَ فَوْزَتِي بِرِضَاكَ‏ اَللَّهُمَّ إِنْ يَكُنِ النَّدَمُ تَوْبَةً إِلَيْكَ فَأَنَا أَنْدَمُ النَّادِمِينَ
    و سبب رهايى من از خشم تو و توفيق يافتن من به خشنودى تو باشد. بار خدايا، اگر پشيمانى به درگاه تو توبه است، من پشيمان‏ترين پشيمانانم
    وَ إِنْ يَكُنِ التَّرْكُ لِمَعْصِيَتِكَ إِنَابَةً فَأَنَا أَوَّلُ الْمُنِيبِينَ‏ وَ إِنْ يَكُنِ الاِسْتِغْفَارُ حِطَّةً لِلذُّنُوبِ فَإِنِّي لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ
    و اگر ترك گناه بازگشت به توست، من نخستين بازگشتگانم‏ و اگر استغفار است كه گناهان را مى‏ريزد، من در زمره استغفار كنندگانم.
    اَللَّهُمَّ فَكَمَا أَمَرْتَ بِالتَّوْبَةِ وَ ضَمِنْتَ الْقَبُولَ وَ حَثَثْتَ عَلَى الدُّعَاءِ وَ وَعَدْتَ الْإِجَابَةَ
    اى خداوند، همچنان كه ما را به توبه فرمان داده ‏اى و پذيرفتنش بر عهده گرفته‏ اى، همچنان كه ما را به دعا بر انگيخته‏ اى و وعده اجابت داده ‏اى،
    فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اقْبَلْ تَوْبَتِي وَ لاَ تَرْجِعْنِي مَرْجِعَ الْخَيْبَةِ مِنْ رَحْمَتِكَ‏
    پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و توبه من بپذير و به جايى كه نوميدان از رحمت خود را باز مى‏گردانى باز مگردان.
    إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ عَلَى الْمُذْنِبِينَ وَ الرَّحِيمُ لِلْخَاطِئِينَ الْمُنِيبِينَ‏
    تويى آن كه توبه گنهكاران مى‏پذيرى و با خطاكاران بازگشته از خطا مهربان هستى.
    اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ كَمَا هَدَيْتَنَا بِهِ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ كَمَا اسْتَنْقَذْتَنَا بِهِ‏
    بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست آن سان كه ما را به سبب او راه هدايت نمودى. بر محمد و خاندانش درود بفرست آن سان كه ما را به هدايت او نجات بخشيدى.
    وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلاَةً تَشْفَعُ لَنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ يَوْمَ الْفَاقَةِ إِلَيْكَ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ وَ هُوَ عَلَيْكَ يَسِيرٌ
    بر محمد و خاندانش درود بفرست، درودى كه در روز بازپسين، روز بينوايى، شفيع ما به نزد تو باشد، كه تو بر هر كارى توانايى. و هر کاری بر تو آسان است.
    child-poor-water

    صدقه آنلاین شعف

    در باب صدقه امام باقر (ع) می فرمایند :

     

    صدقه 70 بلا از بلاهای دنیا را به همراه مرگ بد را از انسان دفع می کند و صدقه دهنده هر گز با مرگ بد نمی میرد علاوه بر اجر اخروی که برای او ذخیره می شود .

    پرداخت صدقه آنلاین

    خیریه شعف

    شرح کتاب مفاتیح | مفاتیح الجنان آنلاین

    کتاب مفاتیح الجنان که به معنای کلید های بهشت ها می باشد

     تالیف شیخ عباس قمی که بین سال های 1294 – 1359 هجری قمری که برابر با 1255 – 1318 هجری شمسی می زیست و در حرم امام علی(ع) در نجف مدفون گشت. کتاب مفاتیح الجنان مجموعه ای است از دعاها ، مناجات و زیارات و اعمال مخصوص ماه های سال می باشد که برگرفته از احادیث و یا روایاتی که از پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار بیان شده است که به زبان عربی نوشته شده است و شیخ در ابتدای بعضی از دعاها و یا زیارات و اعمال توضیحاتی به فارسی درج کرده است .قسمت اعظمی از کتاب مفاتیح الجنان در حقیقت اقتباس شده از کتاب های (زادالمعال علامه مجلسی ، اقبال سید بن طاووی و مصباح کفعمی می باشد )

    مفاتیح الجنان آنلاین

    خیریه شعف

    انتشار کتاب | مفاتیح الجنان آنلاین

    شیخ عباس قمی کتاب مفاتیح الجنان را در سال 1344 ه.ق در مشهد منتشر نمود

     دیری نگذشت که در تمام ایران نسخه هایی از این کتاب در مساجد ، زیارتگاه ها پخش شد و مسلمانان جهت خواندن دعاها و زیارات در اماکن مقدس از آن استفاده نمودند این کتاب را خوشنویسان بزرگی چون طاهر خوشنویس،مصباح‌زاده، میرزا احمد زنجانی، محمدرضا افشاری و دیگران با خط نسخ و نستعلیق نوشته‌اند.
    توضیحاتی که شیخ عباس قمی ابتدای هر دعا یا زیارت یا اعمال آورده، به زبان فارسی است. اما متن دعاها و زیارت‌ها که به عربی است توسط برخی از مترجمان به فارسی ترجمه شده‌اند. معروف‌ترین و رایج‌ترین ترجمه فارسی مفاتیح، ترجمه مهدی الهی قمشه‌ای است.
    مفاتیح به زبان‌های دیگر از جمله انگلیسی (دست کم چهار ترجمه)، فرانسوی، ترکی، اردو و اسپانیایی نیز ترجمه شده است

    شیخ-عباس-قمی

    اهمیت و معرفی کتاب مفاتیح | مفاتیح الجنان آنلاین

    کتاب مفاتیح الجنان از آن جهت که شامل بسیاری از ادعیه و زیارات و اعمال مورد نیاز مردم در زندگی روزمره مردم بوده است و  متنون درج شده آن از لحاظ سندی و روایی معتبر می باشد بسیار مورد توجه  مخصوصا مردم ایران قرار گرفته است و تا به حدی که در اکثر اماکن مذهبی و حتی خانه ها در کنار کتاب قرآن کریم  قرار گرفته است . 

    آورده اند که شیخ عباس قمی مفاتیح را به‌انگیزه اصلاح کتاب مِفتاح الجنان(  نوشته است که در آن زمان رایج و دعاهای بدون سندی در آن بوده است ) و کسانی از او خواسته بودند که دعاهای سنددار کتاب را جدا نموده به همراه سایر دعاهای معتبر بنویسد که ماحصل کار منجر به تالیف کتاب مفاتیح الجنان گشت .
    قابل توجه است که از ابتدای انقلاب اسلامی تا کنون چیزی حدود 45 سال گذشته بیش از 28 میلیون نسخه از کتاب مفاتیح الجنان چاپ شده است و این عدد به غیر منتخب مفاتیح و یا کتب دیگری که اقتباس از مفاتیح الجنان است می باشد که خود بر اهمیت این کتاب و مورد استفاده قرار گرفتن آن توسط مردم ایران دارد .

    بخش ها و ویژگی های کتاب | مفاتیح الجنان آنلاین

    مفاتیح الجنان یک بخش اصلی دارد که در سه باب شکل یافته است.

    1. ادعیه
    2. اعمال سالیانه
    3. زیارت‌ها
      همچنین دو بخش فرعی دارد شامل
    4. ملحقات (پیوسته‌ها)
    5. باقیات الصالحات

    شیخ عباس قمی دعاها را به همراه سند نیاورده است، بلکه فقط بیان کرده دعا را از کدام منبع نقل می‌کند.
    معمولاً در ابتدای مفاتیح الجنان، چند سوره بلند و کوچک قرآن چاپ می‌شو که در اصل کتاب نیامده است

    باب اول: ادعیه

    شامل تعقیبات نمازها، اعمال شب و روز و ایام هفته، نماز‌های معروف مثل نماز حضرت رسول(ص)، نماز امیرالمؤمنین(ع)، نماز حضرت فاطمه(س)،نماز جعفر طیار، زیارت ائمه در روزهای هفته، برخی از دعاها و مناجات‌ها  

    باب دوم: اعمال سالیانه

    این باب برای بیان اعمال مستحبی در طول سال قمری تنظیم شده است. مطالب این قسمت از ماه رجب شروع شده و با اعمال ماه جمادی الثانی و سپس اعمال نوروز و ماه‌های رومی تمام می‌شود. مناجات شعبانیه، در اعمال ماه شعبان، دعای ابوحمزه ثمالی، دعای افتتاح و دعای سحر معروف، اعمال شب‌های قدر در اعمال ماه رمضان، دعای امام حسین در روز عرفه در اعمال ماه ذی الحجة جزو معروف‌ترین و مشهورترین مطالب این بخش از مفاتیح به شمار می‌روند.

    باب سوم: بخش زیارات

    در این باب ابتدا مطالبی درباره آداب سفر و زیارت و نیز اذن دخول حرم‌ها ذکر شده است. نخستین زیارت، زیارت رسول خدا(ص) است که بعد از آن، زیارت حضرت فاطمه(س) و سپس زیارت ائمه بقیع آمده است. علاوه بر زیارت دوازده امام، این بخش شامل زیارت امامزادگان و بعضی از بزرگان و علمای شیعه نیز می‌شود، زیارت‌هایی مثل زیارت حضرت حمزه،مسلم بن عقیل، فاطمه بنت اسد، شهدای جنگ احد، سلمان فارسی و غیره. اعمال برخی از مساجد معروف مثل مسجد کوفه، مسجد صعصعه نیز در این بخش گنجانده شده است.

    باب چهارم : ملحقات (پیوست ها )

    در این بخش هشت مطلب به مفاتیح افزوده شده است که به اعتقاد شیخ عباس قمی نیاز مردم به این دعاها زیاد بوده است. این هشت مطلب عبارتند از:

    • دعای وداع ماه رمضان
    • خطبه روز عید فطر
    • زیارت جامعه ائمة المؤمنین
    • دعای بعد از زیارت‌ها
    • زیارت وداع با ائمه
    • رقعه‌ای برای حاجت
    • دعا برای زمان غیبت امام زمان(عج)
    • آداب زیارت نیابتی.

    باب پنجم : باقیات الصالحات

    باقیات الصالحات کتابی از شیخ عباس قمی است که خود آن را در حاشیه مفاتیح نوشته و منتشر کرده است. به گفته شیخ عباس قمی نگارش این بخش در جمعه ۱۹ محرم سال ۱۳۴۵ق به پایان رسیده است در چاپ‌های مختلف مفاتیح الجنان، این کتاب به همراه مفاتیح عرضه شده است. این کتاب دارای شش باب و بخشی به عنوان ملحقات است که عبارت‌اند از:

    • باب اول: مختصری از اعمال شب و روز که برخی از آداب زندگی روزمره و دعاهای ساعات روز و چگونه خواندن نماز شب در آن بیان شده است.
    • باب دوم: ذکر بعضی از نمازهای مستحب، که نماز هدیه به معصومان، نماز لیلة الدفن، نمازهای حاجت، نمازهای استغاثه و نمازهای ایام هفته از جمله آنها هستند. شیخ عباس قمی انواع استخاره و چگونه استخاره گرفتن را نیز در همین بخش آورده است.
    • باب سوم: دعاها و عوذات برای دردها و بیماری‌ها، که دعاهایی برای رفع دردها و بیماری‌های مختلف در آن بیان شده است.
    • باب چهارم: دعاهای منتخب از کتاب کافی. دعاهای این بخش نیز بیشتر برای رفع مشکلاتی مثل کمبود رزق و احتیاجات دنیوی است.
    • باب پنجم: ذکر بعض حِرزها و دعاهای کوتاه که از کتاب مُهَجُ الدّعَوات و المجتنی انتخاب شده. در این باب دعاهایی برای دور ماندن از بلاها (حرز) و نیز چند مناجات و دعاهایی برای رزق نقل شده است.
    • باب ششم: بیان خواص برخی سوره‌ها و آیات و ذکر بعضی ادعیه و مطالب متفرقه. خواص برخی آیات قرآن و سوره‌های آن که برای حل مشکلات روزمره کاربرد دارند، در این بخش ذکر شده است. دعا برای خواب دیدن افراد، دعای مطالعه، آداب عقیقه و استخاره با قرآن نیز در این باب قرار گرفته است.
    • خاتمه: مختصری از احکام اموات

    منابع کتاب | مفاتیح الجنان آنلاین

    برخی منابع که شیخ عباس قمی در تألیف مفاتیح الجنان از آنها استفاده کرده و در این کتاب نام برده است، به شرح زیر است:

    1.  اثبات الهداة نوشته شیخ حر عاملی
    2. الاحتجاج نوشته احمد بن علی طبرسی
    3. الاختیار نوشته ابن باقی
    4. اربعة ایام نوشته میرداماد
    5. الأزریة مشهور به هائیه نوشته شیخ کاظم ازری
    6. إعلام الوری نوشته شیخ طبرسی
    7. الإقبال نوشته سید بن طاووس
    8. الأمالی نوشته شیخ طوسی
    9. الأمان نوشته سید بن طاووس
    10. بحار الانوار نوشته علامه مجلسی
    11. بلد الامین نوشته کفعمی

       

    خیریه شعف

    نوشته نویسنده | مفاتیح الجنان آنلاین

    شیخ عباس قمی پس از اتمام کتاب مفاتیح الجنان

    پخش ویدیو
    Shopping Basket