به نظر شما امکان دارد که کسی فقط بخاطر جارو کردن خانه اش جانش را از دست بدهد؟ یا فقط بخاطر یک دوش حمام گرفتن؟ ممکن است بگوئید محال است اما اینگونه نیست. بیماران سرطانی که پیوند مغز استخوان می شوند تا سه ماه بعد از پیوند میبایست در یک محیط کاملا استریل و محافظت شده زندگی کنند، یک سرماخوردگی ساده یا یک آلودگی خیلی سطحی می تواند جان آنها را بگیرد. حالا شما فرض کنید یک بیمار سرطانی از یک روستای محروم به تهران بیاید، عمل پیوندش انجام بشود، بعد بخاطر نداشتن محیطی برای اسکان مجبور به بازگشت به روستای اش بشود، بعد در طی ماه های آینده بابت چکاپ دوباره به تهران بیاید و برود، به نظرتان چقدر این کار با مشقت و رنج و ریسک بالا انجام می شود؟ متاسفانه بیماران اینچنینی وجود داشته اند که چون در منزل جاروبرقی نداشته اند، پرز فرش ها و آلودگی معمولی همین فرش ها موجب مرگ آنها بعد از پیوند مغز استخوان شده است. یا یک بیمار روستایی که چون در منزل خود حمام نداشته اند بعلت دوش گرفتن در حیاط جان خود را از دست داد. محل اسکان استریل و کنترل شده برای بیماران نیازمند که از شهرستان به تهران می آیند، یک خلا بزرگی است که خیریه مهیار کمر همت بسته است تا بقدر توان خود آن را حل کند. مدیر عامل دوست داشتنی این خیریه، آقای شاکری، فرزند خودش مبتلا به سرطان و نیازند پیوند مغز استخوان شده و به خاطر پروسه درمانی فرزندش با مشکلات این دست بیماران آشنا شده و حالا همه وجودش را گذاشته برای حل و فصل این مشکلات.
خیریه مهیار یک ساختمان 5 طبقه در محدوده شیخ بهایی را اجاره کرده و آن را تبدیل به سوئیت های برای اقامت این بیماران کرده است. تلاش می شود تا همه پروتکل های بهداشتی به بهترین شکل ممکن در این ساختمان اجرا بشود. صبحانه و ناهار کاملا رایگان در اختیاران بیماران قرار می گیرد. یک اقدام بسیار مهمی که این خیریه انجام داده این است که زمینه و بستر دیدار خانواده و بستگان بیماران را فراهم کرده است چراکه تجربه به آنها نشان داده بیمارانی که با خانواده و بستگان خودش دیدار میکند احتمال بهبودی اش بیش از سایرین است. دوستان خیریه مهیار آنقدر بر این موضوع اصرار دارند که مدیر عامل خیریه می گفت حاضر است هزینه سفر بستگان بیماران را بدهد تا آنها بیایند و در یک محیط محافظت شده از نظر بهداشتی عزیزان خود را ملاقات کنند.
محیط ساختمان خیریه مهیار، گرم و صمیمی است و همه مسئولان آن تلاش میکنند تا بیماران دوره اقامت خود را با خاطره خوبی طی کنند، گرچه در خلال توضیحاتشان برای ما، گاهی اشک می ریختند بخاطر دختران و پسران جوانی که مهمان آنها بودند و الان مهمان خدا هستند. برای همه دست اندرکاران این خیریه آرزوی سلامتی و موفقیت های روزافزون داریم و امیدواریم با گسترش امکاناتشان بتوانند بیماران بیشتری را با کیفیت بالاتری پذیرا باشند.
نظرات